Η γλυκιά Ερμιόνη του «Χάρι Πότερ» κραδαίνει τσεκούρι και απειλεί να ανοίξει κεφάλια.
Ο ντροπαλός Μάικλ Σέρα του «Juno» αποδεικνύεται… kinky boy. Όσο για τον Τζέιμς Φράνκο, βροχή πέφτουν τα υπονοούμενα ότι είναι… φλώρος. Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στο φιλμ «This is the End», παρωδία των ταινιών καταστροφής και τρόμου, αλλά πάνω από όλα μια κωμωδία στην οποία οι Αμερικανοί κωμικοί της νέας γενιάς υποδύονται τον εαυτό τους, ενίοτε δε τον υπονομεύουν. Σύμφωνα με το (παλαβό) σενάριο, το Λος Άντζελες ζει την Αποκάλυψη. Δέσμες γαλάζιου φωτός παίρνουν στον ουρανό τους καλούς και αγαθούς, ενώ οι κακοί -ανάμεσά τους ονόματα της μουσικής και του σινεμά- βλέπουν τη γη να ανοίγει, φωτιά να καίει τα πάντα, και τερατόμορφα θηρία να κατασπαράζουν ανθρώπους. Με τους περισσότερους σταρ να έχουν καταβαραθρωθεί στην κόλαση, μια χούφτα ηθοποιοί ταμπουρώνονται στο σπίτι του Τζέιμς Φράνκο και ψάχνουν τρόπους να σώσουν το τομάρι τους -ίσως και την ψυχή τους. Παρεΐστικη δουλειά; Εντελώς, θα μου επιτρέψετε να πω. Έχει έξυπνες ατάκες και γέλιο, έχει και τις απαραίτητες «αμερικανιές» (αστεία με το σπέρμα και τα ούρα), μα πάνω από όλα απευθύνεται στους φαν των συγκεκριμένων κωμικών, με δεκάδες αναφορές στις ταινίες τους, με δικά τους καλαμπούρια και με μια διάθεση απομυθοποίησης του λαμπερού κόσμου του Χόλιγουντ.
Γυρισμένο με την ψηφιακή κάμερα Red Epic, το «Τέλος του Κόσμου» δεν ανήκει στις παραγωγές που αναδεικνύονται σε Blu-ray∙ πρόκειται για κωμωδία χωρίς καλλιτεχνικές φιλοδοξίες ως προς τη σκηνογραφία ή τη φωτογραφία. Η κινηματογράφηση είναι στάνταρτ. Στην έναρξη και στο φινάλε τα πλάνα είναι φωτεινά και τα χρώματα αρκετά ζωηρά και ρεαλιστικά. Όλο το υπόλοιπο φιλμ είναι σκοτεινό, με τις λήψεις άλλοτε να χαρακτηρίζονται από ψυχρό φωτισμό (φώτα νέον) και άλλοτε να αποκτούν μια καστανοκόκκινη απόχρωση, αποτέλεσμα της φωτιάς που κατακαίει την πόλη και φωτίζει ορισμένους εξωτερικούς χώρους ή το εσωτερικό της έπαυλης του Φράνκο. Η λεπτομέρεια είναι πάρα πολύ καλή∙ το βλέπεις στα πρόσωπα και στην υφή των ρούχων. Το μαύρο δεν είναι πάντα πλούσιο και το βάθος της εικόνας, αν και σωστό, δεν σε ξετρελαίνει. Η ηχητική μπάντα διαθέτει διάφορα «καλούδια», πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κάποιος, παρακολουθώντας ένα τέτοιο έργο. Η Μέρα της Κρίσης στην Πόλη των Αγγέλων συνοδεύεται από πολλά ηχητικά εφέ (η γη σκίζεται στα δύο, ξεσπάνε φωτιές, σπίτια καταστρέφονται, δαίμονες καταδιώκουν τους πρωταγωνιστές κ.ά.), ενώ οι ατμόσφαιρες (π.χ. ο χώρος του αεροδρομίου) είναι πειστικές και η μουσική στο πάρτι γεμάτη πλούσια χαμηλά. Τα έξτρα δεν διαθέτουν ελληνικούς υπότιτλους.
Μιλτιάδης Σαλβαρλής από το tvwars.gr
