Μαίνεται ο “πόλεμος” Κρούγκμαν-Κομισιόν

Νέο επεισόδιο στην κόντρα που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα ανάμεσα στον νομπελίστα οικονομολόγο Πολ Κρούγκμαν και την Κομισιόν, με αφορμή τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται στην Ευρώπη, έδωσε ο Πολ Κρούγκμαν με άρθρο του στο blog του στην ιστοσελίδα των New York Times.

Στο άρθρο αυτό, με τίτλο “παραλήρημα στην Κομισιόν”, ο Κρούγκμαν σχολιάζει τις τοποθετήσεις στελεχών της Κομισιόν σχετικά με τις πολιτικές λιτότητας, σε δικό τους άρθρο, όπου υπερασπίζονται την πολιτική που ακολουθείται.

Συγκεκριμένα, οι Μάρκο Μπούτι και Νικολά Καρνό απαντούν σε πέντε “κατηγορίες” που δέχεται η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι η δημοσιονομική προσαρμογή που προωθείται δεν είναι υπερβολικά εμπροσθοβαρής, ότι η στάση της Κομισιόν δεν είναι ανελαστική, ότι υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν για να απαλύνουν τις συνέπειες της δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ παραδέχονται ότι η προσέγγιση της Κομισιόν είναι μονόπλευρη, ρίχνοντας όλο το βάρος στην προσαρμογή των χρεωμένων χωρών, αλλά επισημαίνουν ότι “τα διαθέσιμα για την ώρα εργαλεία παρουσιάζουν περιορισμούς”.

Σχολιάζοντας σημεία του άρθρου αυτού, ο Κρούγκμαν παρατηρεί ότι γίνεται αναφορά για μία “λεπτή ισορροπία” που αναζητά η Κομισιόν. “Λοιπόν, αυτό είναι κάπως φοβερό: Πώς μοιάζει αυτή η “λεπτή ισορροπία” σε χώρες με 15, 20, 25% ανεργία;”, αναφέρει ειρωνικά.

Παραθέτει ακόμα αυτούσια μία πρόταση από το άρθρο, στην οποία οι Μπούτι και Καρνό υποστηρίζουν ότι στο εσωτερικό της Γερμανίας “η δημοσιονομική αντιμετώπιση της Γερμανίας είναι πλέον ευρέως ουδέτερη, και άρα συνεπής με την έκκληση για μία διαφοροποιημένη δημοσιονομική αντιμετώπιση”, την οποία και “μεταφράζει” ως: “Η Γερμανία δεν επιβάλει ελληνικού τύπου λιτότητα, που αποδεικνύει ότι είμαστε ευέλικτοι!”.

Ο Κρούγκμαν κατηγορεί την Κομισιόν ότι αντί να πιέζει τις χώρες που δεν επηρεάζονται από την κρίση χρέους να βοηθήσουν και αντί να καταδεικνύει πόσο λάθος είναι να “σφίγγει το λουρί” στη Γαλλία, απλώς συνεχίζει να αυτοεπιβεβαιώνεται, και μάλιστα για μία οικονομική στρατηγική που οδήγησε την Ευρώπη σε ύφεση.