Ο Διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων στο νοσοκομείο του Ρίου είχε αντιληφθεί, ότι η 33χρονη χρειαζόταν βοήθεια από ψυχίατρο
Το ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την Ρούλα Πισπιρίγκου είχε αντιληφθεί πρώτος ο διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, Ανδρέας Ηλιάδης, όπως προκύπτει από συζήτηση που είχε με τον Μάνο Δασκαλάκη.
Όπως προκύπτει από τον διάλογο τον δύο, ο οποίος έλαβε χώρα μετά την πρώτη ανακοπή που υπέστη η Τζωρτζίνα τον Απρίλιο του 2021, με αποτέλεσμα να μείνει παραπληγική και τον οποίο αποκάλυψε η εκπομπή TLive, ο κ. Ηλιάδης επεσήμανε στον Μάνο Δασκαλάκη, ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου χρειάζεται βοήθεια από ψυχίατρο.
Ο διάλογος που είχαν ο Μάνος Δασκαλάκης με τον διευθυντή της ΜΕΘ Παίδων στο νοσοκομείο του Ρίου
Γιατρός: Η Ρούλα θέλει βοήθεια
Μάνος: Η Ρούλα μια στιγμή μου μίλησε, μου είπε ότι άκουσε. Δεν θα μπω σ’ αυτή τη διαδικασία για το τι άκουσε και δεν με ενδιαφέρει ειλικρινά.
Γιατρός: Μιλήσαμε αρκετή ώρα όμως.
Μάνος: Ναι, μου το είπε.
Γιατρός: Ένιωσα ότι θα ήταν καλό, μια μάνα η οποία…
Μάνος: Ακούστε με, προχθές με τον ψυχίατρο, η Ρούλα ήθελε να σας πάρει τηλέφωνο, είχε πολλά νεύρα. Της είπατε να πάει να της πει, πώς να διαχειριστεί το παιδί μετά. Ο ψυχίατρος δεν της είπε τίποτα για το παιδί. Τη ρωτούσε μόνο αν έχει αποπειραθεί ν’ αυτοκτονήσει, αν βλέπει δράκους στο κεφάλι του άνδρα της και αν βλέπει φωτιές στα μάτια του άνδρα της. Μόνο για το παιδί δεν της είπε κάτι.
Γιατρός: Εμείς πήραμε τηλέφωνο και είπαμε «έχουμε μία μαμά η οποία έχει περάσει δύο δύσκολες καταστάσεις παιδιών, δύο απώλειες παιδιών και ήρθε μια τρίτη ανακοπή και θέλουμε να τη βοηθήσουμε στα πλαίσια αυτής της κατάστασης».
Μάνος: Σας λέω τι ρώταγε τη Ρούλα, αυτός ο γιατρός.
Γιατρός: Άρα δεν βοήθησε;
Μάνος: Όταν μπήκα εγώ μέσα, μου λέει «η γυναίκα σου είναι ικανή ν’ αυτοκτονήσει; Να κάνει κακό στον εαυτό της;». Του λέω, όχι. Αντί να μας πει κάτι για το παιδί, προσπαθούσε να δει αν είναι τρελή η Ρούλα.
Γιατρός: Μη λες τρελή.
Μάνος: Κοιτάξτε γιατρέ, μπορεί τον τελευταίο χρόνο να γίνονται κάποια πράγματα που δεν τα ξέρετε γιατί θεωρούμε ότι δεν σας αφορούν τα προσωπικά μας, εννοείται ότι δεν σας αφορούν, από εκεί και πέρα είμαστε ο ένας 28 ετών, ο άλλος 32 ετών και ξέρουμε τι θέλει το παιδί μας. Και για το καλό του παιδιού μας, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Γιατί μας έχει μείνει μόνο αυτό το παιδί. Το τι έχουμε μεταξύ μας, θα το βρούμε εμείς. Από εκεί και πέρα, μακάρι να ήταν όλες οι γυναίκες σαν τη Ρούλα.
Γιατρός: Όταν έρχεται μια μητέρα και έχει αυτή την εικόνα, εγώ οφείλω σαν γιατρός να το διερευνήσω αυτό το πράγμα. Όταν υπάρχουν χίλια περιστατικά και ξέρω τι σημαίνει όταν έχεις το παιδί σου, πρέπει να δω τι έχει, μήπως έχει μία μανιοκατάθλιψη και πρέπει να τη βοηθήσουμε. Αυτό ζητήσαμε, όχι για το παιδί. Δε ζητήσαμε παιδοψυχίατρο. Ζητήσαμε να δουν αν αυτή η μανούλα θέλει βοήθεια για να μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση.
Μάνος: Ο ψυχίατρος δεν κατάφερε τίποτα. Παρά μόνο να την κάνει να γελάσει μαζί του. Είμαι 8 χρόνια με τη Ρούλα. Στο πρώτο παιδί ήταν μια Ρούλα μέσα στο σπίτι που έκλαιγε, βγαίναμε έξω και γέλαγε. Ήταν το κρύο με τη ζέστη. Και μέσα στο σπίτι έκλαιγε και πήγαινε η Τζωρτζίνα και της έλεγε «μάνα κοίτα εγώ με τον μπαμπά είμαστε δυνατοί». Αυτό προσπαθούσαμε να περάσουμε στο παιδί. Της έλεγα, «πήγαινε πες στη μαμά ότι είμαστε δυνατοί εμείς και δεν κλαίμε». Εγώ έχω μία άλλη νοοτροπία, που δεν θα δικαιολογηθώ γι αυτό, είμαι της άποψης ότι όταν φεύγει ένας άνθρωπος, δεν μπορείς να μένεις σ αυτό, πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου, γιατί έχεις άλλον έναν ή άλλους δύο ή άλλους τρεις. Κανένας δεν ξέρει τι κάνω εγώ στο σπίτι μου.
