Ακόμη και οι ίδιοι οι επιστήμονες που έκαναν το πείραμα το χαρακτηρίζουν "βουντού"!
Αμερικανοί νευροεπιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Η/Υ του πανεπιστημίου Κορνέλ, κατάφεραν να βάλουν μια μαϊμού να κινήσει μόνον με τη δύναμη της σκέψης της τα χέρια μιας άλλης μαϊμούς που μάλιστα ήταν ναρκωμένη!
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι για πρώτη φορά κατέστη δυνατό ένα ζώο να ελέγξει με αυτό τον τρόπο την κίνηση ενός άλλου ζώου εξ αποστάσεως - ένα είδος βουντού, όπως λένε!
Η πρώτη μαϊμού είχε εμφυτευμένο στον εγκέφαλο της ένα τσιπάκι και μόνο μέσω εγκεφαλικών κυμάτων κατάφερε να κουνήσει τα χέρια της δεύτερης μαϊμούς που είχε ηλεκτρόδια εμφυτευμένα στη σπονδυλική στήλη της. Να σημειωθεί ότι η δεύτερη μαϊμού ήταν ναρκωμένη.
Τα ηλεκτρικά εγκεφαλικά σήματα από την μία μαϊμού ενεργοποίησαν τη σπονδυλική στήλη της άλλης και έτσι το πρώτο πειραματόζωο ουσιαστικά μπορούσε να ελέγχει τις κινήσεις του δεύτερου, το οποίο ήταν σαν παράλυτο, αφού δεν είχε τις αισθήσεις του και δεν μπορούσε να κινήσει τα άκρα του. Για λόγους ηθικής δεοντολογίας, το πείραμα δεν έγινε με πραγματική παράλυτη μαϊμού, αλλά με μια απλώς ναρκωμένη με αναισθησία, η οποία αποκαλείτο «αβατάρ», κατά το αντίστοιχο των εικονικών ψηφιακών προσώπων που ένας χρήστης ελέγχει online.
Η ναρκωμένη μαϊμού κρατούσε ένα χειριστήριο στο χέρι της (σαν αυτά των παιγνιδομηχανών), ενώ η πρώτη μαϊμού αρκούσε απλώς να κοιτά μια οθόνη υπολογιστή και να σκέπτεται ότι κινεί έναν κέρσορα πάνω κάτω. Στο 98% των περιπτώσεων η μαϊμού - ελεγκτής ήταν σε θέση να κινεί με τη θέλησή της το χέρι της μαϊμού - αβατάρ. Οι σκέψεις της (νοητικές κινήσεις πάνω κάτω) μεταφέρονταν μέσω των ηλεκτροδίων, με αποτέλεσμα και η δεύτερη μαϊμού ασυναίσθητα να κινεί πάνω κάτω το χειριστήριο.
Όμως, η απλή αυτή κίνηση απέχει πολύ από τις επιδέξιες κινήσεις που κάνει ένα ανθρώπινο χέρι, γι’ αυτό η τεχνολογία θα πρέπει να βελτιωθεί αισθητά, προτού καταστεί εφικτό να αξιοποιηθεί πρακτικά σε παράλυτους ανθρώπους. Ακόμα, υπάρχει και το επιπρόσθετο πρόβλημα ότι οι μύες των παράλυτων ανθρώπων έχουν εξασθενήσει υπερβολικά λόγω της ακινησίας.
Ο τελικός στόχος είναι πάντως η ανάπτυξη μιας νέας τεχνολογίας διεπαφής (interface) μηχανής - ανθρώπου, που θα μπορούσε στο μέλλον να βοηθήσει ανθρώπους παράλυτους λόγω ζημιάς στο νωτιαίο μυελό και στη σπονδυλική στήλη, να κινήσουν και πάλι το σώμα τους, έστω σε ένα βαθμό, πράγμα που θα βελτίωνε σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.
Οι ερευνητές εξάλλου αρνήθηκαν τους ενδοιασμούς ότι η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, πέρα από το ιατρικό πεδίο, για τον εξ αποστάσεως έλεγχο των σωμάτων των ανθρώπων χωρίς τη θέληση των τελευταίων - ένα σενάριο βγαλμένο από μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας ή από μαγικές ιστορίες βουντού.
