Εκστρατεία κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα ξεκινάει η ActionAid, μέσω της ταινίας μικρού μήκους «Παίρνουμε Θέση» του Παναγιώτη Παπουτσάκη, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη.
Το φιλμ, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι Τάσος Νούσιας, Τιτίκα Σαριγκούλη και Στεφανία Σόλα, αφηγείται μια ιστορία που πιθανόν διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή σε πολλά σημεία της χώρας μας. Μια γυναίκα από την Αφρική φροντίζει με αγάπη μια ηλικιωμένη κυρία που έχει καθηλωθεί σε αναπηρικό καροτσάκι. Από τα πρώτα πλάνα είναι σαφές ότι ο γιος της ηλικιωμένης δεν συμμερίζεται την ευγνωμοσύνη που η μητέρα του εμφανώς τρέφει για τη νεαρή γυναίκα και σύντομα ασκεί βία κατά της Αφρικανής. Η ηλικιωμένη με μεγάλη δυσκολία σηκώνεται από το αναπηρικό καροτσάκι και παρεμβαίνει για να θέσει τέλος στη ρατσιστική βία.
«Έχοντας ζήσει μικρός στην Νότια Αφρική την εποχή του απαρτχάιντ, έχω προσωπικά βιώματα του τι σημαίνει ρατσισμός και ξέρω από πρώτο χέρι πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι αυτό για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας. Θεωρώ ότι η αρχή της ισότητας είναι αδιαμφισβήτητη ανθρωπιστική αξία και οποιαδήποτε άλλη θεώρηση οδηγεί σε βαρβαρότητα που πρέπει μια πολιτισμένη κοινωνία να καταπολεμήσει χωρίς κανέναν ενδοιασμό», δήλωσε ο σκηνοθέτης, ενώ ο Γεράσιμος Κουβαράς, Γενικός Διευθυντής της ActionAidΕλλάς τόνισε:
«Ευτυχώς δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που θέλουμε να σταματήσει η εξάπλωση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα. Όμως, μια βουβή κοινωνία που δεν παίρνει θέση ενάντια σε κάθε εκδοχή ρατσισμού από τη βία μέχρι την αδιαφορία μπροστά στις διακρίσεις κινδυνεύει. Η αλλαγή στάσης πρέπει να ξεκινήσει και από εμάς και την καθημερινότητά μας. Γι αυτό και λέμε ότι όλοι πρέπει να πάρουμε θέση τώρα!».
Να σημειωθεί πως το 2013 το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας κατέγραψε 166 περιστατικά ρατσιστικής βίας με τουλάχιστον 320 θύματα. Καθώς δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές, οι αριθμοί αυτοί είναι συντηρητικοί καθώς τα θύματα φοβούνται ή δεν γνωρίζουν τις διαδικασίες για να κάνουν καταγγελία. Ταυτόχρονα, οι επιθέσεις στρέφονται και κατά των υπερασπιστών των δικαιωμάτων των ρατσιστικών επιθέσεων. Οι λιγότερο βίαιες εκδοχές του ρατσισμού καταγράφονται και καταγγέλλονται πολύ λιγότερο κι επομένως δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα. Η γενική εικόνα φαίνεται, όμως, να είναι ότι υπάρχει μια διάχυτη έλλειψη ανοχής προς οποιονδήποτε δεν φαίνεται Έλληνας.
