"Έχουμε κάθε δικαίωμα οι Έλληνες να λέμε ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε την Ελλάδα έξω από την Ευρώπη", τονίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
«Και ο τόπος και η μέρα για μένα σηματοδοτούν ένα πραγματικό προσκύνημα. Προσκύνημα στις αρχές και τις αξίες του τόπου μας και κυρίως στο μέγεθος της κατάθεσης της ψυχής για τις σημερινές αγωνίες του λαού μας. Γιορτάζουμε σήμερα την ενσωμάτωση των Επτανήσων αλλά και της Κέρκυρας, στον εθνικό μας κορμό. Τα Επτάνησα και ιδίως η Κέρκυρα, ουδέποτε αποκόπηκαν κατ' ουσία από τον εθνικό μας κορμό. Ήταν πάντα Ελλάδα, γι' αυτό αν ταιριάζουν δύο λέξεις που μπορούν να σηματοδοτήσουν τη σημερινή μας επέτειο, οι λέξεις αυτές είναι ελευθερία και πνεύμα. Ελευθερία για τους αγώνες και το πνεύμα για τον πολιτισμό. Γιατί η Κέρκυρα εξέφραζε πάντα αυτό που είναι η Ελλάδα. Το ακραίο όριο της Δύσης και της Ευρώπης».
Αυτό επισήμανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, στο γεύμα που παρέθεσε προς τιμή του ο δήμαρχος της Κέρκυρας, Κώστας Νικολούζος, μετά το πέρας των εορταστικών εκδηλώσεων της 153ης επετείου της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα.
«Δεν είναι τυχαίο», υπογράμμισε, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, «ότι μέσα από την Κέρκυρα, τα διδάγματα των ριζοσπαστών, αποδεικνύεται πως δεν είναι τόσο πολύ ότι Ελλάδα και Κέρκυρα "μπολιάστηκαν" από τις αξίες της Ευρώπης. Είναι η Ευρώπη που "μπολιάστηκε" από τις αξίες της αρχαίας Ελλάδας, της Ρώμης, του χριστιανισμού. Από τους τρεις πυλώνες που πάντα στηρίζεται το "αέτωμα", όπως συνηθίζω να λέω της Ευρώπης. Όμως, εδώ στην Κέρκυρα, αποδεικνύεται, ότι έχουμε κάθε δικαίωμα, εμείς οι Έλληνες, να λέμε ναι, δεν μπορούμε να φανταστούμε την Ελλάδα έξω από την Ευρώπη και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αλλά δεν μπορεί κυρίως σήμερα να αγνοεί η ίδια η Ευρώπη, ότι δεν θα ήταν ποτέ η ίδια, θα έχανε την ουσία της και τον προσανατολισμό της δίχως την Ελλάδα».
«Πάρτε», συνέχισε, «τα εμβλήματα των ανθρώπων, οι οποίοι πραγματικά δείχνουν πια είναι η Κέρκυρα, ο πολιτισμός της, τα Επτάνησα, η Ελλάδα. Πάρτε τον Σολωμό. Μπορεί να μην είναι Κερκυραίος ξέρουμε, όμως, την προσωπικότητα του, το πνεύμα του, το ελληνικό πνεύμα. Όπως, επίσης, πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε τον Ιωάννη Καποδίστρια, αυτό το πραγματικό τέκνο της Κέρκυρας. Συνηθίζουμε να θεωρούμε τον Καποδίστρια, τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, τον θεμελιωτή του νεότερου ελληνικού κράτους. Όμως, εδώ τον υποτιμούμε, τον αδικούμε ιστορικά, γιατί ο Καποδίστριας πριν γίνει ο πρώτος Κυβερνήτης, ήταν ένας πραγματικός Ευρωπαίος. Απέδειξε τι σημαίνει να θεωρείς την Ευρώπη ιδέα και στόχο. Και μην ξεχνάμε ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας, με όσα έκανε προηγουμένως προσέφερε στην Ευρώπη, και ύστερα γεμάτος από Ελλάδα, ήρθε εδώ και έδωσε και τη ζωή του ακόμη. Διότι, δεν είμαστε αλαζόνες εμείς οι Έλληνες, ούτε υπερτιμούμε τις δυνάμεις μας, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι, τώρα που κρίνεται το μέλλον της Ευρώπης και η προοπτική της, να αποκρύψουμε τη συμβολή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή μας οικογένεια».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε ότι αυτό το έτος είναι κρίσιμο έτος, κομβικό έτος για την Ευρώπη. Είπε χαρακτηριστικά: «Ευτυχώς, επειδή οι Ευρωπαίοι έχουμε συνείδηση και πρώτα εμείς οι Έλληνες, ποιος είναι ο ιστορικός ρόλος της Ευρώπης, ξεπερνάμε ένα - ένα τα εμπόδια και τις παγίδες του λαϊκισμού, του ναζισμού και του φασισμού. Τα ξεπέρασε η Αυστρία, τα ξεπέρασε η Ολλανδία, τα ξεπέρασε η Γαλλία και είμαι βέβαιος ότι τον Σεπτέμβριο θα τα ξεπεράσει και η Γερμανία. Αυτός ο εφιάλτης πρέπει να είναι παρελθόν, αλλά για να είναι παρελθόν πρέπει η Ευρώπη να ξαναβρεί τις ρίζες της. Αυτό που οι ριζοσπάστες εδώ στην Κέρκυρα, είχαν τονίσει επί τούτου: "Να ξαναβρούμε τις ρίζες πάνω στις οποίες γεννηθήκαμε ως Ευρώπη"».
Και κατέληξε λέγοντας: «Αυτό το νησί, όπως και ο τόπος μας, εκπέμπουν ελευθερία και πνεύμα και αυτός είναι ο ρόλος μας και αυτόν πρέπει να υπερασπιστούμε. Θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί μου δώσατε σήμερα τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσω ποιο είναι το δικό μου χρέος αυτές τις κρίσιμες ώρες. Να ξέρετε ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση αυτό το χρέος να το αφήσω πίσω. Αυτό το χρέος θα με ακολουθεί και δεν έχω κανένα δικαίωμα να το αγνοήσω».
