«Τις απαντήσεις για τα Τέμπη θα τις δώσει η Δικαιοσύνη»
Για την «ηλεκτρική καρέκλα» της θέσης του κυβερνητικού εκπροσώπου, για την αγάπη του για το μπάσκετ, τα χρόνια της Νομικής και της ΔΑΠ, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις τού σήμερα μίλησε νωρίτερα στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης.
Ερωτηθείς για τις φημολογούμενες πολιτικές βλέψεις της Μαρίας Καρυστιανού, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ξεκαθάρισε ότι πρόκειται για υποθετικά σενάρια και τόνισε πως από τη στιγμή που κάποιος κατεβαίνει στην πολιτική, η αντιπαράθεση είναι πολιτική. «Για τη μάνα κυρία Καρυστιανού όπως και για κάθε μάνα και για κάθε άνθρωπο που έχει χάσει το παιδί του, τον φίλο του, τον συγγενή του, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον σεβαστείς ουσιαστικά, χωρίς πολλά λόγια και να μην καπηλευτείς, εργαλειοποιήσεις, δηλαδή, αυτό τον πόνο για να κάνεις πολιτική καριέρα, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι», είπε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και συμπλήρωσε ότι τις απαντήσεις για την τραγωδία των Τεμπών θα τις δώσει η Δικαιοσύνη.
Σε ερώτηση, μάλιστα, για τις μελλοντικές εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία ο Παύλος Μαρινάκης επισήμανε ότι ο επόμενος στόχος του είναι να εκλεγεί βουλευτής, κάτι, που, όπως είπε, θα το κρίνουν οι πολίτες στον Βόρειο Τομέα της Β’ Αθηνών. Συμπλήρωσε, δε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός στη Μεταπολίτευση που είναι για 10 συνεχόμενα χρόνια, από το 2016 και μετά, πρώτος στις προτιμήσεις των πολιτών με τα σωστά και τα λάθη του, όπως είπε χαρακτηριστικά. «Εμένα η επιδίωξή μου, όχι επειδή οφείλω πολλά στον ίδιο, επειδή θεωρώ ότι αυτό είναι το καλό για την πατρίδα μας, είναι η τρίτη θητεία Μητσοτάκη. Γιατί; Η Ελλάδα του 2015 ήταν η Ελλάδα ”μαύρο πρόβατο”. Η Ελλάδα του 2025 είναι η Ελλάδα που πρωταγωνιστεί και διορθώνει λάθη. Θέλω η Ελλάδα του 2035 να μην γυρίσει στο 2015. Θέλω η Ελλάδα του 2035 να πάει ακόμα πιο μπροστά», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Ακολουθούν τα βασικά σημεία της συνέντευξης του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικού εκπροσώπου, Παύλου Μαρινάκη στην τηλεόραση του ΑΝΤ1
Για τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου
Αυτή η θέση, που πολλές φορές έχει χαρακτηριστεί ως «ηλεκτρική καρέκλα» και, εν πολλοίς, το έχω διαπιστώσει και εγώ, περίπου στα δυόμιση χρόνια που είμαι, έχει αρκετά κοινά με τη δουλειά μου, τη δικηγορία. Όταν είσαι σε ένα δικαστήριο. Τι πρέπει να κάνεις; Καταρχάς, πρέπει να επιμένεις, να προβάλλεις χωρίς να πανηγυρίζεις και χωρίς να κουνάς το δάχτυλο τα θετικά που έχει κάνει μια κυβέρνηση. Γιατί υπάρχει μια συνήθεια στα πολιτικά πάνελ… […]. Θεωρώ ότι, ειδικά όσο περνάνε τα χρόνια, όταν πας να κοροϊδέψεις τον κόσμο, κάνεις το πρόβλημα χειρότερο. Η αλήθεια σώζει. Άρα, δεν το κάνω αυτό (να πει μέρος της αλήθειας). Τι κάνω; Και αυτό είναι δουλειά μου και, μάλιστα, ειδικά στα δύσκολα πρέπει να βγαίνω ξανά και ξανά σε δύσκολες περιόδους, όπως ήταν η επέτειος για τα Τέμπη που είχαμε δεχτεί μια πολύ μεγάλη επίθεση για τα γνωστά περί συγκάλυψης. Εκεί πρέπει να βγαίνεις ακόμα πιο πολύ, όχι επιθετικά, αλλά αποφασιστικά με τα επιχειρήματά σου και να φωτίζεις τις πλευρές που θεωρείς εσύ ότι είναι υπέρ της κυβέρνησης. Όχι, όμως, να κάνεις το μαύρο άσπρο. Όταν το κάνεις αυτό, θεωρώ ότι φανατίζεις χειρότερα τον κόσμο, τον εκνευρίζεις περισσότερο και κάνεις κακό και στον εαυτό σου και στον Πρωθυπουργό που σε έχει εμπιστευτεί και στην κυβέρνηση.
Για το αν τον επηρεάζει η αρνητική κριτική
Τη μέρα που μου ανακοίνωσαν οι γιατροί αυτό το οποίο έχω, για το οποίο έχω μιλήσει ανοιχτά -γιατί το έχω κάνει αυτό; Γιατί όσα χρόνια νωρίτερα το βρίσκεις ένα αυτοάνοσο… τόσο καλύτερα είναι. Ήδη, από την στιγμή της διάγνωσης μέχρι σήμερα, λόγω του ότι κάθε έξι μήνες κοιτάζομαι κ.λπ., κ.λπ., παίρνω τα φάρμακά μου κάθε εβδομάδα, τα πράγματα φαίνεται ότι είναι καλύτερα. Αλλά το κυριότερο, όμως, που μαθαίνεις από αυτές τις στιγμές, είναι να προσαρμόζεσαι, να προσγειώνεσαι πιο γρήγορα. Δηλαδή, μου έχει κάνει και καλό. Γιατί εκεί που μπορεί να πιέζομαι πάρα πολύ, κάποτε μπορεί να επανερχόμουν σε κάποιες ώρες ή σε κάποιες ημέρες. Τώρα, επανέρχομαι σε κάποια λεπτά. Για να μιλάμε χωρίς φίλτρα. Υπάρχει εκεί έξω πάρα πολύ μίσος…
Και πρόσεξε, εγώ, ναι, είναι δουλειά μου, το δέχομαι να πουν ότι, λες ανοησίες, ότι δεν μ' αρέσουν αυτά που λες, το είναι αυτά που λες, ρε; Όλα αυτά τα δέχομαι. Υπάρχει κόσμος που μπορεί να ευχηθεί σε μένα, σε σένα, στα παιδιά μας…
Έχω δει σχόλιο κάτω από μία φωτογραφία «Μακάρι Τέμπη» -που, ρε φίλε, δεν γίνεται να το λες αυτό το πράγμα, θέλω να του πω του ανθρώπου αυτού. Ή να με έχουν απειλήσει, ακόμα και μένα, ακόμα και το παιδί μου, να μου έχουν βάλει και γκαζάκια κάτω από το σπίτι μου, και δεν είμαι ούτε ο πρώτος, δυστυχώς, ούτε ο τελευταίος θα είμαι. Δεν μπορεί να αρέσουμε σε όλους, ούτε σημαίνει ότι, μέσα στην πολιτική, θα είσαι και για μια ζωή. Είναι ό,τι πιο προσωρινό υπάρχει. Εγώ, αυτό που θέλω είναι, όταν περάσουν τα χρόνια, και δεν θεωρώ ότι στην πολιτική πρέπει να είσαι για πάρα πολλά χρόνια, και μιλάνε στον γιο μου για τον πατέρα του, να πουν ότι ήμουν αξιοπρεπής.
Για την ανακοίνωση της Μ. Καρυστιανού περί κινήματος
Για τη μάνα κυρία Καρυστιανού όπως και για κάθε μάνα και για κάθε άνθρωπο που έχει χάσει το παιδί του, τον φίλο του, τον συγγενή του, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον σεβαστείς ουσιαστικά, χωρίς πολλά λόγια, και να μην καπηλευτείς, εργαλειοποιήσεις, δηλαδή, αυτόν τον πόνο για να κάνεις πολιτική καριέρα, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι.
Και το μόνο που έχει αξία να πούμε για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, είναι, η Δικαιοσύνη να δώσει απαντήσεις. Και να πούμε κάτι; Επειδή ακούστηκαν τα χίλια μύρια όσα τους προηγούμενους μήνες σε αυτή τη χώρα, είναι για πρώτη φορά στη χώρα μας -δεν είναι η πρώτη εθνική τραγωδία- είναι μία τραγωδία τα Τέμπη όπου θα λογοδοτήσουν τόσοι πολλοί, 36 άνθρωποι, 33 για κακούργημα και δύο πολιτικοί. Αν κάνεις μία αναδρομή, εσύ, οι συνεργάτες σου και ο κόσμος που μας βλέπει, σε καμία άλλη μεγάλη τραγωδία της χώρας…
Για την απονομή δικαιοσύνης για τα Τέμπη, τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες
Εγώ, δεν θέλω να αποφύγω κανένα θέμα. Ο Καραμανλής παραιτήθηκε από υπουργός, ο Καραμανλής θα λογοδοτήσει…
… ο Καραμανλής θα λογοδοτήσει ενώπιον της ανώτατης βαθμίδας της Δικαιοσύνης. Αυτοί μπορεί να κρίνουν, όχι μόνον για πλημμέλημα, αλλά να κρίνουν το οτιδήποτε. Έχει το τεκμήριο αθωότητας και δεν έγινε συγκάλυψη για κανέναν.
…Μπερδεύει απλά ο κόσμος και πολλοί, τη βουλευτική ασυλία με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ο Καραμανλής δεν κρύφθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και είναι στη Δικαιοσύνη. (σχ. Δημοσιογράφου ότι ήταν λάθος η υποψηφιότητα Καραμανλή) Αυτό είναι κάτι άλλο. Έχει γίνει.
Για το κίνημα της Μ. Καρυστιανού και τη συζήτηση για «υπό ίδρυση» κόμματα
Κατ' αρχάς, να κάνω μισό βήμα πίσω για την κυρία Καρυστιανού. Η ίδια, πριν όχι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, είχε απαντήσει σε άλλη δημοσιογράφο, νομίζω στην κυρία Τζίμα, ότι δεν σκοπεύει να κάνει κόμμα. Άρα, σε αυτό είχαμε μείνει εμείς. Από τη στιγμή που κάποιος περνάει στην όχθη της πολιτικής, η αντιπαράθεση πρέπει να είναι πολιτική. Αλλά θα σου πω κάτι, κοινή απάντηση είναι για τα τρία αυτά υποθετικά κόμματα. Προς το παρόν είναι υποθετικά κόμματα. Εγώ δεν υποτιμώ τα πρόσωπα, τα πρόσωπα ασκούν τις πολιτικές. Αλλά πιστεύω πολύ και στις πολιτικές, στα προγράμματα, στα σύνολα ανθρώπων. Δεν μπορώ εγώ να φανταστώ πώς γίνεται να μιλάμε για κάτι που δεν το έχουμε δει. Γιατί το λέω αυτό; Ωραία, ναι... Αν θέλεις να μιλήσουμε και για τα εθνικά και για τον Τσίπρα, αλλά μια γενική τοποθέτηση. Η πολιτική είναι πολλά πράγματα. Είναι οικονομία, είναι οι ζωές των ανθρώπων, είναι παιδεία, είναι τα σχολεία, είναι τα πανεπιστήμια, είναι τα νοσοκομεία, είναι η εξωτερική πολιτική, είναι ποιος θέλουμε να πάει να συναντηθεί με τον Ερντογάν, ποιος θέλουμε να μας εκπροσωπήσει σε μια Σύνοδο Κορυφής. Δεν είναι «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε», «κόμμα Σαμαρά», «κόμμα Τσίπρα», «κόμμα Λιάγκα», «κόμμα Μαρινάκη». Εγώ θεωρώ ότι αυτή η λογική έφερε την Ελλάδα πριν από δέκα χρόνια -«ένα νέο παιδί να σώσει την Ευρώπη», χωρίς πρόγραμμα, χωρίς κοστολόγηση-, σε ουρές στα ATM, με κλειστό χρηματιστήριο και μέσα σε μια πενταετία, που στην Ευρώπη «έβρεχε» ανάπτυξη, εμείς κρατούσαμε «ομπρέλα», φορτωθήκαμε 120 δισεκατομμύρια και έγιναν όλα αυτά που έγιναν, τριάντα φόρους. Σήμερα που μιλάμε, η Ελλάδα γίνεται ο μεγαλύτερος ενεργειακός κόμβος στην Ευρώπη και πύλη «εισόδου» της Αμερικής. Πρόσεξε: Μέσα σε δέκα χρόνια περάσαμε από την Ελλάδα της «γραβάτας» στη Συμφωνία των Πρεσπών, την Ελλάδα «μαύρο πρόβατο», στην Ελλάδα του Κογκρέσου και την Ελλάδα που πρωταγωνιστεί. Θα σου απαντήσω και για τα σούπερ μάρκετ. Αλλά το να έχουμε μία ισχυρή χώρα, η οποία να αποτελεί την πύλη… Έχουν όλα αξία. Η Ελλάδα πλέον αποτελεί την πύλη εισόδου, και όχι μόνο ενεργειακά, για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην Ευρώπη. Αυτό έχει αξία γεωπολιτικά, στρατηγικά, αμυντικά. Έρχεται, δηλαδή, η Αμερική και βάζει τη σφραγίδα της στις ελληνικές διεκδικήσεις. Αυτό, λοιπόν, γιατί το λέω; Το λέω γιατί αυτό δεν έγινε τυχαία. Έγινε επειδή έχουμε έναν πρωθυπουργό συγκεκριμένο -και όχι κάποιον άλλο- τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά έχουμε και μια στρατηγική, ένα σχέδιο. Οι πολιτικές, λοιπόν, δεν είναι «α, να μαζευτούμε να κάνουμε ένα κόμμα».
Για την κ. Καρυστιανού
Τη σέβομαι απόλυτα και δεν μπορώ να φανταστώ πώς έχει νιώσει αυτή γυναίκα που έχει χάσει το παιδί της. Από τη στιγμή που θα περάσει, όταν το αποφασίσει και το ανακοινώσει, στην πολιτική, θα αντιπαρατεθούμε πολιτικά.
Θα το κρίνουν οι πολίτες. Το ξαναλέω: Δεν μπορώ να κρίνω έναν άνθρωπο αν δεν μιλήσει για τις πέντε-δέκα βασικές ατζέντες που απασχολούν την κοινωνία. Δεν υπάρχει μονοθεματικός πολιτικός. Κανένας μονοθεματικός πολιτικός δεν μπορεί να σώσει τη χώρα.
Για μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στο χώρο της ΝΔ
Εγώ δεν έχω μικρομεγαλισμό, εγώ θέλω να γίνω βουλευτής. Κατεβαίνω στον Βόρειο Τομέα και από εκεί και πέρα ως βουλευτής, όποιοι με θεωρούν ικανό για κάποιον ρόλο, όπως είμαι σε αυτό, θα κρίνομαι από τους πολίτες και όσο χρόνο με κρατήσουν.
Κοίταξε να δεις: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός, που θυμάμαι μεταπολιτευτικά, που είναι δέκα χρόνια πρώτος, από το 2016 μέχρι σήμερα, στις προτιμήσεις των πολιτών, με τα σωστά του και τα λάθη του. Γιατί έχει κάνει αυτά που είπαμε, για να μην τα ξαναπούμε… Και ακόμη και για την ακρίβεια, εγώ θα σου απαντήσω, έχει καταφέρει, το πολύ μεγάλο πρόβλημα της ακρίβειας και το έχει απορροφήσει αυξάνοντας μισθούς και μειώνοντας φόρους.
Εμένα η επιδίωξή μου, όχι επειδή οφείλω πολλά στον ίδιο, επειδή θεωρώ ότι αυτό είναι το καλό για την πατρίδα μας, είναι η τρίτη θητεία Μητσοτάκη. Γιατί; Η Ελλάδα του 2015 ήταν η Ελλάδα «μαύρο πρόβατο». Η Ελλάδα του 2025 είναι η Ελλάδα που πρωταγωνιστεί και διορθώνει λάθη. Θέλω η Ελλάδα του 2035 να μην γυρίσει στο 2015. Θέλω η Ελλάδα του 2035 να πάει ακόμα πιο μπροστά.
Για την ενασχόληση με το μπάσκετ, τη δικηγορία και την πολιτική
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα με μανιάτικες ρίζες και προσφυγικές ρίζες. Όχι, δεν είμαι από Κρήτη.
Οι ρίζες μου είναι: ο προπάππους μου από τη Μάνη τη Λακωνική, η προγιαγιά μου από τη Σμύρνη και συναντήθηκαν στην Πάτρα.
Γεννιέμαι εκεί, πηγαίνω σχολείο εκεί. Από τη δευτέρα Δημοτικού όλη μου η ζωή ήταν γύρω από το μπάσκετ. Είμαι Ολυμπιακός. Έγινα Ολυμπιακός από το μπάσκετ. Πήγαινα τότε στον Απόλλωνα Πάτρας που έπαιζα και μας έπαιρναν όλα τα παιδικά- εφηβικά τμήματα κλπ., από μικρά παιδάκια, και πηγαίναμε στο γήπεδο να δούμε τον Απόλλωνα που είναι η αγαπημένη μας τοπική ομάδα. Εκεί, λοιπόν, είδα τον Ολυμπιακό της εποχής του Ιωαννίδη, εκείνα τα παρά λίγο χαμένα ευρωπαϊκά. Και τότε, ο Παναθηναϊκός είχε κάνει μια πολύ μεγάλη ομάδα, που πηγαίναν και οι δύο στο Final Four και κόλλησα. Εγώ λόγω ύψους, από τότε που μεγάλωσα λίγο και παίζαμε κάθε μέρα, κάναμε προπόνηση και πήγαινα στα παιδικά και εφηβικά, επειδή ήμουν ήδη ο πιο ψηλός με έβαζαν να παίζω πεντάρι, δηλαδή κάτω από τη ρακέτα, αλλά μου άρεσε περισσότερο να παίζω στο 4 γιατί το μόνο που μου άρεσε ήταν να σουτάρω... Ήμουν πιο soft (παίκτης). Μου άρεσε να βγαίνω έξω, να σουτάρω. Οι προπονητές, όμως, μου έλεγαν άμα βγαίνεις κι εσύ έξω, κάποιος πρέπει να μπαίνει μέσα. Οπότε εκεί είχαμε μια «κοντρίτσα» ...
Εγώ όταν τελείωσαν οι πανελλήνιες και είδα τις βαθμολογίες μου είδα ότι περνάω στη Νομική Κομοτηνής, όπου και σπούδασα. Τότε, λοιπόν, επειδή είχα τρέλα με το μπάσκετ, είχα βάλει δύο όρους στον πατέρα μου και έναν όρο τον έβαλα μετά, όταν πέρασα στην Νομική. Έχει πλάκα. Αυτό το είπα στην αποφοίτηση ενός σχολείου, στο Αρσάκειο, που είχα πάει να μιλήσω φέτος το καλοκαίρι, είκοσι χρόνια μετά τη δική μου αποφοίτηση στην Πάτρα. Τους λέω: «Παιδιά, τότε, 17,5 χρονών, το 2005, πριν από 20 χρόνια, είχα βάλει τρία «Δεν» στον εαυτό μου. Πρώτον, δεν θα γίνω δικηγόρος. Θα περάσω Νομική και θα γίνω δημοσιογράφος. Δεύτερον, δεν θα μένω πολύ στην πόλη αυτή γιατί ήταν πολύ μακριά και ήθελα να μένω στην Πάτρα για να παίζω και να πηγαινοέρχομαι κλπ. Και το τρίτο: Δεν θα ασχοληθώ με την πολιτική». Είκοσι χρόνια μετά, είμαι δικηγόρος και, μάλιστα, από 22 ετών, πολύ μάχιμος με δική μου δικηγορική εταιρεία κλπ., έμενα στην Κομοτηνή πέντε χρόνια, με …UHU είχα κολλήσει εκεί, ήταν η καλύτερη μου να μένω, και έγινα και πολιτικός. Όταν πέρασα στη Νομική, μάλιστα, τους είχα πει, επειδή ήταν εκεί τα παιδιά της ΔΑΠ, ότι εγώ θα γραφτώ εννοείται εδώ, εδώ είμαι ιδεολογικά, το πιστεύω, εδώ είναι η οικογένειά μου, αλλά μη μου πείτε να ασχοληθώ ποτέ με την πολιτική. Το είχα πει αυτό στα παιδιά, πριν από λίγους μήνες, γιατί θεωρώ ότι δεν πρέπει να αγχωνόμαστε και πάρα πολύ. Να βάζουμε τους στόχους μας, να παλεύουμε για αυτούς, αλλά η ζωή φέρνει πολλές ανατροπές. Το μπάσκετ σταμάτησε λόγω τραυματισμών στο πόδι. Έχω κάνει αρκετά χειρουργεία. Ουσιαστικά, ήταν η πρώτη ένδειξη που υποτίμησα για τα αυτοάνοσα που βρήκα μετά από χρόνια. Το πρόβλημα στις αρθρώσεις, επιγονατίδα, ρήξη επιγονατίδας, ρήξη συνδέσμων. Κάπου στα 18, ουσιαστικά μου «μίλησε» το σώμα μου.
Τότε το όνειρό μου ήταν να γίνω αθλητικογράφος. Για αυτό και στην τοπική εφημερίδα, στην «Πελοπόννησο», στην Πάτρα, είχα πάει ένα καλοκαίρι να δουλέψω πριν ξεκινήσω τις σπουδές μου στη Νομική […]. Έκανα μια πρακτική τρεις μήνες. Εγώ είχα τρέλα με όλα τα αθλητικά δρώμενα, και με την πολιτική, την παρακολουθούσα από μικρός, αλλά κυρίως με τα αθλητικά. Κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ, άκουγα ένα από τα πιο γνωστά ραδιόφωνα αθλητικά, που έβγαιναν οι ακροατές, μιλούσαν. Οπότε εκεί ήθελα να πάω. Όταν μπήκα, όμως, στη Νομική, έχοντας κόψει και το μπάσκετ, αγάπησα το ποινικό και, έτσι, άλλαξε η πορεία η επαγγελματική.
