Όταν συναντάς ανθρώπους της αγοράς, έχουν πάντα πράγματα να σου πουν.
Και πράγματα επί της ουσίας, καθώς πρόκειται για τους πολίτες εκείνους, που βλέπουν – από όποια θέση και αν βρίσκονται – το τι πραγματικά συμβαίνει στην οικονομία.
Και, πέραν από τις γενικές αναφορές και σχόλια, στη μιάμιση ώρα, που μου διέθεσε, δεν μπόρεσε να μην εκφράσει τις ανησυχίες του, τους φόβους του και τον προβληματισμό του για όσα συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν στη χώρα μας.
“Η ζωή μας πάσχει από την έλλειψη μικρών αποφάσεων”, είπε, όταν η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από το πώς κινούνται οι επιχειρήσεις. “Οι περισσότεροι διστάζουν να προχωρήσουν στις μικρές – αλλά απαραίτητες – καθημερινές κινήσεις, για να διαχειρίζονται καλύτερα την κρίση και να μπορούν να αναπτυχθούν σε αυτό το περιβάλλον”.
Αυτό σημαίνει ότι τελικά δεν υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ ; Ότι δεν θα βγούμε ποτέ από τη σήραγγα ;
Η απάντησή του δεν ήταν αρνητική. “To τοπίο δεν είναι νεκρό και καμμένο. Υπάρχει ελπίδα και φόβος αυτή την περίοδο, αλλά, με ένα δυνατό deal, όλα θα αλλάξουν”. Υποστήριξε ότι μέσα στο 2013 θα δούμε το ναδίρ της οικονομίας, οπότε και ο προγραμματισμός για τη συνέχεια θα είναι ευκολότερος.
Τι πρέπει να κάνουμε για αυτό ;
Η απάντηση τώρα ήταν, δυστυχώς, η γνωστή και τετριμμένη :
“Μα, φυσικά, μεταρρυθμίσεις. Το λέμε τόσα χρόνια, και θα συνεχίσουμε να το λέμε. Αλλιώς, αποτέλεσμα δεν θα δούμε. Αλλά για να γίνουν αυτές ταχύτερα πράξη, χρειάζεται – εκτός από την πολιτική βούληση – και η μεταρρύθμιση στο μικρόκοσμο του καθενός από εμάς”.
Έφυγα, για να επιστρέψω στα καθημερινά.
Με στόχο, να παίρνω ακόμα περισσότερες μικρές αποφάσεις καθημερινά.
Καλησπέρα σας.
[email protected]
