Βοστόνη,Νιουτάουν, Αουρόρα: Δράστες σε κατάσταση αμόκ σκορπούν τον θάνατο εισβάλουν σε δημόσιες εκδηλώσεις, σχολεία, κινηματογράφους και σκορπούν τον θάνατο.
Το γερμανικό ερευνητικό πρόγραμμα “Target” προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στο τι ωθεί νέους ανθρώπους να γίνουν μαζικοί δολοφόνοι. Ψυχολόγοι, εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι, ιατροδικαστές και παιδαγωγοί προσπαθούν να σκιαγράφησουν την προσωπικότητα των δραστών ενώ, σύμφωνα με ρεπορτάζ της DW, μέρος των ερευνών εστιάζει στο πότε και γιατί ένας άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε δολοφόνο που σκοτώνει εν ψυχρώ σε κατάσταση πανικού.
Αποκωδικοποιώντας την προσωπικότητα των δραστών
“Οι δράστες είναι συνήθως νέοι, οι περισσότεροι άνδρες που δεν έχουν αληθινούς φίλους, σεξουαλική ζωή αλλά μόνο επιθυμίες, τις οποίες δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν. Αυτό ενισχύει το μίσος τους για τους άλλους” τονίζει η Μπρίτα Μπάνεμπεργκ, εγκληματολόγος από το πανεπιστήμιο του Γκίσεν.
Τις περισσότερες φορές ο δράστης δρα μόνος του, εξηγεί η Μπάνεμπεργκ. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για εντελώς αντικοινωνικά άτομα που δεν μιλούν σε κανέναν και είναι πάντα μόνα. Πρόκειται για άτομα που δεν κάνουν βαθιές φιλίες. Ακόμη και η σχέση με τους γονείς τους είναι ιδιόρρυθμη. Η πλειοψηφία των ατόμων αυτών προέρχεται από μικρομεσαία οικονομικά στρώματα. Συχνότερα δε τα περιστατικά αυτά παρατηρούνται σε μικρές πόλεις.
Πολλοί από τους δράστες εκδηλώνουν από νωρίς πάθος για τα όπλα και περνούν πολύ χρόνο παίζοντας βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπου δε μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από το παιχνίδι. “Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια από μόνα τους δεν δικαιολογούν τη βία. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες παίζονται είναι προβληματικές” επισημαίνει ο κοινωνιοψυχολόγος Αντρέας Τσικ από το πανεπιστήμιο του Μπίλεφελντ, σημειώνοντας πως συχνά οι δράστες έχουν δυσκολία να ξεχωρίσουν την πραγματική ζωή από τις προσομοιώσεις των βιντεοπαιχνιδιών.
Οι δράστες συχνά κλείνονται ολοένα περισσότερο στον κόσμο τους διότι δεν αισθάνονται αποδεκτοί από τον κοινωνικό περίγυρο ενώ συχνά το αίσθημα της απόρριψης είναι έντονο.
Μεταξύ εικονικής πραγματικότητας και ψυχικής διαταραχής
Οι δράστες που βρίσκονται σε κατάσταση αμόκ πάσχουν συνήθως από ψυχικές αρρώστιες και σχιζοφρένεια. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από την φαντασία, όπως ο Σούνγκ Χου Τσο που σκότωσε 32 ανθρώπους στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και στη συνέχεια αυτοκτόνησε.
Πολλοί δράστες που βρίσκονται σε κατάσταση αμόκ πάσχουν από μια “ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας τους”. Βλέπουν τις επιθέσεις αυτές ως έναν τρόπο αυτοεπιβεβαίωσης.
Πολλά από τα νεαρά άτομα που πραγματοποιούν ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία σε κατάσταση αμόκ σχεδιάζουν τις δράσεις τους για χρόνια. Οι πράξεις τους δεν είναι αυθόρμητες. Θεωρούν πως με τις πράξεις τους αυτές, η κοινωνία θα τους θυμάται για πάντα, ακόμα και όταν είναι νεκροί.
