Οπλίζουν οι Βρυξέλλες: 28 νέα όπλα κατά της τρομοκρατίας

Ψηφίστηκαν από τη βελγική κυβέρνηση νέα μέτρα ασφαλείας, με ετήσιο κόστος 105 εκατ. ευρώ

Γεμίζουν οι Βρυξέλλες το οπλοστάσιό τους κατά της τρομοκρατίας. Η κυβέρνηση του Βελγίου ψήφισε αυτή την εβδομάδα 28 νέα μέτρα ασφαλείας, τόσο νομοθετικού όσο και διοικητικού χαρακτήρα, με στόχο την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Τα μέτρα αυτά υιοθετήθηκαν στη διάρκεια έκτακτου κυβερνητικού συμβούλιο για θέματα ασφάλειας και, όπως εκτιμάται, θα επιβαρύνουν τον κρατικό κορβανά κατά 105 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Επί της ουσίας πρόκειται για μέτρα που αφορούν τη δυνατότητα των δικαστικών αρχών να επιμηκύνουν τις περιόδους κράτησης κατηγορουμένων, τη βελτίωση της συνεργασίας των οικονομικών υπηρεσιών και των αστυνομικών αρχών του βελγικού κράτους, την παρακολούθηση των αποφυλακιζομένων υπό όρους κλπ.

«Ο Mισέλ ενισχύει το οπλοστάσιο της ασφάλειας» όπως σημείωσε η βελγική εφημερίδα Le Soir σε κεντρικό της πρωτοσέλιδο, ενώ σς κύριο άρθρο της υπογραμμίζει ότι το μήνυμα του εν λόγω συμβουλίου ήταν σαφές και έχει να κάνει με το ότι μια κοινωνία πρέπει να αισθάνεται ασφαλής για να επιτύχει ανάπτυξη, υποστηρίζοντας ωστόσο ότι η πολιτική τάξη, όταν είναι αντιμέτωπη με τέτοια ευαίσθητα θέματα, βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί, μεταξύ των απαιτήσεων ασφάλειας, από τη μία μεριά, και θεμελιωδών εννοιών, όπως αυτές της ελευθερίας μετακίνησης ή του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, από την άλλη. Η La Libre Belgique με τη σειρά της επικεντρώνεται στο μέτρο που αφορά τη δυνατότητα που θα παρέχεται στο εξής στο δικαστή να καθορίσει μία περίοδο ελάχιστης κράτησης για τα πιο σοβαρά εγκλήματα.

Όλα αυτά στον απόηχο της άνευ προηγουμένου παγκόσμιας κυβερνοεπίθεσης που έλαβε χώρα την περασμένη εβδομάδα, με 200.000 θύματα σε περισσότερες από 150 χώρες. Η La Libre Belgique μάλιστα στο κύριο άρθρο της την ονομάζει το «Pearl Harbor» του 21ου αιώνα, επισημαίνοντας ότι η κυβερνοεγκληματικότητα και η κυβερνοτρομοκρατία βρίσκονται πλέον στην πρώτη γραμμή των απειλών για τις κοινωνίες και τις οικονομίες μας και ότι η πιο ενδεδειγμένη λύση, πλην της υιοθέτησης μιας παγκόσμιας στρατηγικής, είναι η εκπαίδευση σε σχέση με το διαδίκτυο, το οποίο αποτελεί πηγή κινδύνων.