Μια σειρά από προτάσεις που άφησε ως παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα
Ένα τεκμήριο από τις τελευταίες ημέρες του Στιβ Τζομπς μεταφέρει περιληπτικά τη φιλοσοφία του.
Δεν είναι χειρόγραφο, αλλά ηλεκτρονικό: ο Steve Jobs είχε το συνήθειο να στέλνει e-mail στον εαυτό του, κρατώντας έτσι σημειώσεις και οργανώνοντας τις υποχρεώσεις του.
Το τελευταίο μήνυμα στον λογαριασμό του καταγράφεται στις 2 Σεπτεμβρίου 2010, περίπου ένα μήνα πριν καταγραφεί το τραγικό τέλος στο σπίτι του, πλάι στα πρόσωπα του άμεσου οικογενειακού του κύκλου.
Το e-mail αυτό δόθηκε στη δημοσιότητα από τη γυναίκα του, Laurene Powell Jobs, και έδωσε το έναυσμα για το νέο ηλεκτρονικό αποθετήριο Steve Jobs Archive που εγκαινιάστηκε: περιλαμβάνει βίντεο, ηχητικά αρχεία και λεκτικά αποφθέγματα από την εμβληματική προσωπικότητα της ψηφιακής εποχής, με ελεύθερη πρόσβαση για το κοινό.
Ποιες ήταν οι τελευταίες σημειώσεις του ιδρυτή της Apple:
«Δεν είμαι εκείνος που εφηύρε το τρανζίστορ, το μικροεπεξεργαστή, τα εργαλεία που απευθύνονται στον προγραμματισμό, ούτε το μεγαλύτερο μέρος της τεχνολογίας με την οποία εργάζομαι – αγαπώ και εκτιμώ το είδος μου, τους ζωντανούς όσο και τους νεκρούς, είμαι απόλυτα εξαρτώμενος από αυτούς για τη ζωή και την ευζωία μου», κατέληγε στο κείμενο του e-mail.
Δεν πρόκειται για ένα ενιαίο κείμενο, παρά για σύντομες, αποσπασματικές προτάσεις που συμπυκνώνουν διάφορους στοχασμούς του Steve Jobs για τη ζωή, την ανθρωπότητα και τον εαυτό του.
Μερικές από αυτές αναφέρουν:
-«Παρακινούμαι από μουσική που δε δημιούργησα εγώ ο ίδιος».
-«Επικοινωνώ με μία γλώσσα που δεν εφηύρα, ούτε την όρισα».
-«Καλλιεργώ μισή ποσότητα του φαγητού που καταναλώνω, αλλά και πάλι ούτε έκανα εκτροφή τους σπόρους, ούτε τους τελειοποίησα».
-«Όταν χρειάστηκα ιατρική περίθαλψη, ήμουν ανήμπορος να βοηθήσω τον εαυτό μου να επιβιώσει».
Μέσα από αυτές τις φράσεις που έστειλε ως υπενθύμιση στον εαυτό του, ο Steve Jobs δηλώνει με τον τρόπο του ότι η ιδιότητα του αυτοδημιούργητου είναι ένας μύθος – όλα τα άτομα είμαστε κρίκοι μιας αδιάλειπτης συνέχειας μέσα στο χρόνο.
Όλοι έχουμε ευάλωτα σημεία και ανάγκες, έχουμε ερεθίσματα αλλά και πόσα ακόμη πράγματα που παίρνουμε ως δεδομένα εξαιτίας άλλων ανθρώπων που κάποτε τα έκαναν πράξη, όπως την κατοχύρωση των δικαιωμάτων, την παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων, την πολιτιστική κληρονομιά κ.ο.κ.
