Συνέντευξη στο Γιώργο Λαμπίρη
Εμφανώς καταβεβλημένη από την εξέλιξη των γεγονότων με κεντρικό πρόσωπο το γιο της, Νίκο Ρωμανό, ο οποίος βρίσκεται ήδη στην 22η ημέρα απεργίας πείνας μετά την άρνηση του συμβουλίου των φυλακών να ανταποκριθεί στο αίτημά του για εκπαιδευτική άδεια, η συγγραφέας Παυλίνα Νάσιουτζικ, δέχθηκε να μιλήσει στο news.gr.
Όπως τόνισε η κυρία Νάσιουτζικ, ο γιος της “έχει ήδη δικαιωθεί στη συνείδηση του κόσμου”, ενώ μίλησε για “υποκρισία” και “κρατική βία”, των κυβερνώντων, οι οποίοι όπως λέει “Έρχονται να δικάσουν το γιο μου, όσοι μας οδήγησαν στον πάτο..."
Η συνέντευξη της Παυλίνας Νάσιουτζικ στο news.gr:
Κυρία Νάσιουτζικ, έχετε επικοινωνήσει με το Νίκο; Πώς εξελίσσονται αυτή τη στιγμή τα πράγματα;
Η κατάσταση δεν είναι καλή. Διαρκώς επιδεινώνεται. Δεν έχω μιλήσει η ίδια με το Νίκο. Σας λέω ό,τι γνωρίζω από αυτά που μας λένε οι γιατροί.
Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί σε όλη αυτή την ιστορία με το Νίκο; Από τη μία βλέπουμε το κράτος να θέλει να τον βραβεύσει για την εισαγωγή του στο ΤΕΙ Αθήνας. Από την άλλη το ίδιο κράτος του αρνείται το δικαίωμα να δώσει εξετάσεις...
Με ενοχλεί η υποκρισία, η κρατική βία. Με ενοχλεί ότι αυτοί που μας οδήγησαν στον πάτο από τη μεταπολίτευση έως και σήμερα, λένε ότι θα μας βγάλουν και πάλι στην επιφάνεια. Όλοι αυτοί που σήμερα έρχονται να δικάσουν το γιο μου.
Είδαμε τον υπουργό Παιδείας να δηλώνει θετικός στο ενδεχόμενο των εκπαιδευτικών αδειών προς το Νίκο. Παράλληλα, ο υπουργός Δικαιοσύνης, δήλωσε ότι πρέπει να βρεθεί κάποια λύση, πρότεινε μάλιστα τη λύση για εκπαίδευση εξ αποστάσεως…
Η εκπαίδευση εξ αποστάσεως ακυρώνει την εκπαιδευτική διαδικασία. Η εκπαίδευση απαιτεί συμμμετοχή, εν προκειμένω στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Πιστεύετε τελικά ότι η στάση που κράτησε μέχρι στιγμής ο γιος σας, αποφασισμένος για όλα, θα τον ωφελήσει και θα δικαιωθεί; Πόσο απέχουν από την εξεύρεση λύσης οι δηλώσεις των δύο υπουργών;
Αν θα δικαιωθεί δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι, ότι έχει δικαιωθεί ήδη στη συνείδηση του κόσμου. Μιλάμε για απάνθρωπους ανθρώπους, οι οποίοι δεν διαθέτουν καν το μέσο όρο ανθρωπιάς. Μιλάμε για κτήνη. Το παιδί μέρα με τη μέρα κινδυνεύει. Αυτοί μπορεί να έχουν περιθώρια, ενώ ο Νίκος δεν τα έχει.
Αν τελικά η Πολιτεία δώσει το πράσινο φως στο αίτημά του, δεν είναι πιθανό κάποιος άλλος κρατούμενος να θεωρήσει ότι αδικείται; Στην περίπτωση του Κωστάρη της 17Ν, κόπηκαν οι άδειες μετά την απόδραση Ξηρού. Κάποιος αντίστοιχα θα μπορούσε να πει, πως από τη στιγμή που κόπηκε η άδεια σ' εκείνον, δεν πρέπει να δοθεί ούτε στο Νίκο.
Δεν μπορώ να απαντήσω στον Κωστάρη. Αυτός διέκοψε την απεργία πείνας που είχε ξεκινήσει.
Το δικαστήριο απαλλάσσει τόσο τον Νίκο, όπως και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους από το αδίκημα της αντίστασης κατά της αρχής και τους καταδικάζει μόνο για τη ληστεία στο Βελβεντό. Ωστόσο κυκλοφορούν οι φωτογραφίες, στις οποίες τους βλέπουμε όλους με μώλωπες και ματωμένα πρόσωπα, ενώ η Αστυνομία αιτιολογεί το γεγονός, λέγοντας ότι "αντιστάθηκαν". Είναι δυνατόν να πέφτουν σε αντιφάσεις η μία αρχή με την άλλη;
Δεν αντιστάθηκαν. Βασανίστηκαν. Βασανίζονταν επί πέντε ώρες συνέχεια. Είναι πάγια αρχή τους να συμπεριφέρονται έτσι όταν πιάνουν αναρχικούς ίσως…
Μετά τη σύλληψή του είχατε δηλώσει χαρακτηριστικά: "είμαι πάρα πολύ περήφανη για το γιο μου που αγωνίζεται ενάντια σε μία παράνομη και σάπια κοινωνία και άνομη, και θα τον υπερασπιστώ μέχρι την τελευταία ρανίδα του σώματός μου". Συνεχίζετε να πιστεύετε το ίδιο, βλέποντας πώς εξελίσσεται αυτή τη στιγμή η κατάσταση της υγείας του ή θα προτιμούσατε να είναι καλά και ας υποχωρούσε εν μέρει στα όποια ιδανικά πρεσβεύει; Πόσο σημαντικά είναι τελικά τα ιδανικά και οι ιδέες μπροστά στην αξία της ανθρώπινης ζωής;
Τα ιδανικά και οι ιδέες του είναι ο ίδιος ο Νίκος. Δεν θα ήταν αυτός, όπως τον ξέρω και τον αγαπάω, αν δεν ήταν έτσι.
Φυσικά η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι μέγιστη και ο ίδιος θέλει να ζήσει. Δεν μπορώ εγώ να κάνω τίποτα αυτή τη στιγμή όμως. Βρίσκομαι ένα βήμα πίσω από τις επιλογές του.
Μοιάζει σε κάποιο βαθμό η κατάσταση που ζείτε τώρα μ' εκείνη που είχατε να αντιμετωπίσετε ως κόρη του Αθανασίου Νάσιουτζικ, όταν ο πατέρας σας αντιμετώπισε μία μακρά δικαστική περιπέτεια και καταδικάστηκε για φόνο;
Δεν έχει καμία σχέση. Το παιδί είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Μήπως τελικά η στάση του Νίκου έχει καθαρά πολιτικό υπόβαθρο; Μήπως είναι πολιτική στάση και ακόμα και αν του χορηγήσουν τις αιτούμενες εκπαιδευτικές άδειες, εκείνος θα πει τελικά “όχι";
Αυτό αποκλείεται. Η βράβευση για την εισαγωγή του στο ΤΕΙ από Αθανασίου και Παπούλια ήταν υποκριτικές. Εκείνος το διέβλεψε και τις απέρριψε. Εδώ όμως πρόκειται για εκπαιδευτικές άδειες και άρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Άλλωστε ο Νίκος είναι μεγάλος θιασώτης της μόρφωσης.
Πόσο πιστεύετε ότι τον επηρέασε το γεγονός με τον φίλο του Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο; Αν δεν είχε συμβεί το συγκεκριμένο περιστατικό, εκτιμάτε ότι θα είχε διαφορετική στάση απέναντι στα πράγματα ή τελικά η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη;
Δεν ξέρω αν θα είχε διαφορετική στάση. Τότε όμως ήταν 15 χρονών και όποιος έχει διαβάσει έστω και λίγο, καταλαβαίνει πόσο μεγάλη επίδραση είχε αυτό το γεγονός πάνω του.
Κάποιος θα μπορούσε ενδεχομένως να πει ότι παρά το γεγονός ότι προέρχεστε από μεγαλοαστική οικογένεια, ο γιος σας υποστηρίζει ζητήματα που σχετίζονται με την ταξική πάλη και την αμφισβήτηση των κοινωνικών δομών. Μια εικόνα που εκ πρώτης όψεως φαντάζει αντιφατική. Κάποιος άλλος πάλι θα μπορούσε να πει ότι η όποια ανατροπή ζυμώνεται στα υψηλότερα κλιμάκια - πνευματικά και οικονομικά - και κινείται από την κορυφή προς τη βάση της πυραμίδας. Τι απαντάτε;
Ως οικογένεια δεν ήμαστε ποτέ μία τυπική μεγαλοαστική οικογένεια. Οι γονείς μου ήταν αριστεροί. Ο πατέρας μου ήταν γραμμένος στην ΕΠΟΝ Θεσσαλονίκης, ενώ η μητέρα μου κουβαλούσε παράνομο τύπο στα στήθια της επί γερμανικής κατοχής, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή της.
Φοβάστε μήπως δεν τα καταφέρει; Μήπως τελικά δεν τα καταφέρει; Όπως άκουσα να λέτε "ο χρόνος πλέον μετράει αντίστροφα".
Δεν μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό. Ρωτάτε μία μάνα…
