Όπως ήταν προδιαγεγραμμένο από τη στιγμή που ο Α. Σαμαράς σήμανε την επίσπευση εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, πάμε σε εκλογές.
Από την όλη μεθόδευση είναι φανερό ότι το απερχόμενο κυβερνητικό σχήμα επιθυμούσε εκλογές, τις προκάλεσε και ίσως ήταν η μόνη σοφή απόφαση στα τόσα λάθη τακτικής αλλά και στρατηγικής. Για μήνες ολόκληρους καλλιέργησε την εικόνα του success story, δημιούργησε ελπίδες και προσδοκίες που διαψεύστηκαν παταγωδώς. Πεισματικά αρνήθηκε να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό, αρνήθηκε να μοιραστεί με τους Έλληνες τις πιέσεις που δεχόταν, τα παιχνίδια που έπαιζε το Βερολίνο στη πλάτη της χώρας, τη σκαιότατη συμπεριφορά των εκπροσώπων της τρόικας, αρνήθηκε να μοιραστεί με τους Έλληνες ακόμα και τους δικούς του φόβους.
Αντ' αυτών προσπαθούσε απεγνωσμένα να οικοδομήσει μια φανταστική εικόνα εξόδου από τα μνημόνια, από τη κρίση, από την ισοπέδωση, την ίδια ακριβώς στιγμή που υποκύπτοντας στις πιέσεις ψήφιζε και επέβαλε νέους φόρους, που η αγορά ερήμωνε, που η ανεργία κάλπαζε.
Δεν πιστεύω ότι δεν ήθελε. Είμαι πεπεισμένη ότι δεν μπορούσε, γι' αυτό και αρκέστηκε απλώς στη επικοινωνιακή διαχείριση του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού ανακαλύπτοντας τους βαρβάρους στον ΣΥΡΙΖΑ, στους ΑΝΕΛ και τελευταία ακόμα και στην μη υπάρχουσα ΔΗΜΑΡ. Όλους αυτούς που πριν λίγες ημέρες κάλεσε να... συστρατευτούν μαζί της για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.
Κι αν κρίνω από τις πρώτες προεκλογικές τοποθετήσεις, η απερχόμενη συγκυβέρνηση ετοιμάζεται να συνεχίσει το λάθος. Προεκλογικό της λάβαρο η κατατρομοκράτηση των ψηφοφόρων, όπλο της ο φόβος. Μόνο που τις εκλογές δεν τις κερδίζει αυτός που υπόσχεται διαχείριση της μιζέριας, αλλά αυτός που δημιουργεί ελπίδα. Και στα ώριμα έθνη, αυτός που θα πει την αλήθεια και θα παλέψει γι' αυτή.
Η χώρα βρίσκεται στο έσχατο σημείο, δεν έχει την πολυτέλεια οικοδόμησης φανταστικών βαρβάρων. Πρέπει να παλέψει με τους πραγματικούς. Και οι Έλληνες πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να περιμένουμε τον από μηχανής Θεό ή θα δώσουμε εντολή στην όποια κυβέρνηση προκύψει να δώσει τη μάχη. Με κόστος; Ναι.
Η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, το καλύτερο μέλλον δεν χαρίζεται.
