Δυο νέα φάρμακα γεννούν ελπίδες για τη θεραπεία του μελανώματος

Ελπίδα για τη θεραπεία μιας από τις φονικότερες μορφές καρκίνου, του μελανώματος, γεννούν δυο νέα φάρμακα που μόλις τον περασμένο μήνα εγκρίθηκαν από τους Οργανισμούς Φαρμάκων των ΗΠΑ και της ΕΕ, FDA και ΕΜΑ αντιστοίχως.

Πρόκειται για τα φάρμακα DAΒRAFENIB (ανήκει στην ομάδα των B-RAF αναστολέων) και το VEMURAFENIB και το TRAMETINIB (ΜΕΚ – αναστολείς). Τα φάρμακα αυτά ενεργοποιούν το μονοπάτι της μεταστατικής νόσου και καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα.

Το ενδιαφέρον εστιάζεται και στον συνδυασμό των 2 αυτών φαρμάκων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών που ανακοινώθηκαν στο Παγκόσμιο Συνέδριο του ASCO: το 76% των αρρώστων έδειξαν σημαντική βελτίωση της νόσου, ενώ το υπόλοιπο 24% πέτυχε σταθεροποίησή της. Το 41% ήταν ελεύθερο από νέες μεταστάσεις για περισσότερο από ένα έτος, η δε τοξικότητα του συνδυασμού ήταν μικρότερη από ότι κάθε φάρμακο μόνο του.

Το κακόηθες μελάνωμα είναι η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος, και μια από τις πιο επιθετικές μορφές της νόσου, και αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο του δέρματος παγκοσμίως. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ευθύνεται σχεδόν για το 80% των θανάτων που σημειώνονται. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται περίπου 130.000 νέες περιπτώσεις μελανώματος διεθνώς, εκ των οποίων σχεδόν το 80% είναι στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.

Γενικότερα το μελάνωμα, θεωρείται μία ιάσιμη νόσος, στην περίπτωση που διαγνωσθεί εγκαίρως. Αν όμως, εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος, είναι η πιο θανατηφόρα και η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος.

Στη Βόρεια Ευρώπη και στην Αμερική, το μελάνωμα, περιλαμβάνεται στους 10 συχνότερους καρκίνους στον άνθρωπο. Ευτυχώς για τη χώρα μας, τα ποσοστά μελανώματος είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, δεν παύουν όμως να αυξάνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Κυρίαρχος παράγοντας κινδύνου είναι η έκθεση στον ήλιο. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής ευνοεί την εμφάνιση του μελανώματος. Η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, ιδίως κατά την παιδική ηλικία, είναι κρίσιμη. Επιπλέον φαίνεται ότι οι άνδρες παρουσιάζουν χειρότερη εξέλιξη στον καρκίνο.