Ως αισθησιακό σπλάτερ που θα συνδυάσει την ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε μια ανάμνηση της περιπέτειας του Τομ Χανκς και των συνοδοιπόρων του στην περίφημη "Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν" με τον σουρεαλισμό του Κουεντίν Ταραντίνο στους "Άδοξους Μπάσταρδους" χαρακτηρίζει ο κριτικός Μαρκ Κέρμοντ για λογαριασμό του Guardian, τη νέα ταινία του Ντείβιντ Άγερ, Fury.
Μια ταινία μέσα από την οποία ζωντανεύει ξανά το πνεύμα του αμερικανού σεναριογράφου και σκηνοθέτη του περασμένου αιώνα Σαμ Πέκινπα, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ακόμη και ως "υμνητής της βίας".
Με πυλώνα την πραγματική έννοια της φράσης "οι ιδέες είναι ειρηνικές, η ιστορία είναι βίαιη", ο Άγερ παρουσιάζει την περιπέτεια του Πιτ και των συναγωνιστών του, μέσα από σκληρές σκηνές, απροκάλυπτη βία κι ένα λουτρό αίματος, όπως "εκρήξεις" ποδιών, χεριών, κεφαλιών κ.λπ., αναφέρει ο Guardian.
Σεναριογράφος και κατόπιν σκηνοθέτης σκληροτράχηλων αστυνομικών περιπετειών («Οι Μαχητές των Δρόμων», «Ημέρα Εκπαίδευσης» και «Η Εξουσία της Νύχτας», «Περιπολία», «Sabotage» αντίστοιχα ), ο Ντέιβιντ Άγερ παίρνει φύλλο πορείας για τους μαυροσκούφηδες και το μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί όπου τον Απρίλιο του 1945, ένα μήνα πριν από την παράδοση των ναζί, ένα αμερικανικό τανκ με πενταμελές πλήρωμα αποκόπτεται πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Ο διοικητής και το πλήρωμά του αρνούνται να το εγκαταλείψουν, σε μια πολεμική περιπέτεια που ξαναφέρνει τον Μπραντ Πιτ στην πρώτη γραμμή μετά το «Άδωξοι Μπάσταρδοι».
Παράλληλα υπόσχεται έναν αλά «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν» βρόμικο ρεαλισμό, με τον Σάια ΛαΜπεφ να απέχει από την ατομική καθαριότητα καθ' όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων (πήρε το «βρόμικο» πολύ στα σοβαρά ) και την παραγωγή να χρησιμοποιεί το τελευταίο κινούμενο γερμανικό τανκ «Tiger I» στον πλανήτη αντί για ένα βολικό (και φτηνότερο ) αντίγραφο.
