Η Μαρία Κακαλή είναι από την Κυριακή η νεότερη δήμαρχος στην Ελλάδα. Μόλις 27 ετών.
Μιλώντας μαζί της, αποκόμισα την εικόνα ενός ανθρώπου, που δεν έχει καμία σχέση με την έννοια του δημάρχου, ενίοτε του... βλαχοδημάρχου, την οποία έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα.
Όχι λόγω ηλικίας, αλλά κυρίως λόγω νοοτροπίας. Παρά το γεγονός ότι δεν την ήξερα πριν μιλήσω για πρώτη φορά μαζί της στο τηλέφωνο για να κάνουμε τη συνέντευξη, κατάφερε να με πείσει ότι έγινε δήμαρχος, όχι γιατί έχει βλέψεις για πολιτική καριέρα, αλλά επειδή αγαπάει το νησί. Και το λέω αυτό, γιατί δύσκολα κάποιος στην ηλικία της θα επέλεγε να μείνει σε ένα νησάκι όπως ο Άη Στράτης, με τις μύριες όσες δυσκολίες, μόνο και μόνο από πολιτική ή προσωπική ματαιοδοξία.
Το όνειρο...
"Για να μείνεις εδώ, πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος για το τι θα αντιμετωπίσεις. Να είσαι αποφασισμένος ότι θα ζήσεις ήρεμη ζωή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν δεν έφυγα, το έκανα γιατί η ζωή μου είναι εδώ. Τελείωσα τη σχολή μου και ήθελα να δουλέψω εδώ. Έτσι, έκανα τα χαρτιά μου, αποφασισμένη για να ζήσω στον τόπο μου και να προσφέρω στο νησί, που μεγάλωσα. Επέλεξα, έχοντας δει πώς είναι μια μεγάλη πόλη, όπως η Πάτρα ( σημ. εκεί σπούδασε) να μείνω μακριά από τη βαβούρα και τους απάνθρωπους, πολλές φορές, ρυθμούς της. Ήξερα μέσα μου ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να ενταχθώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Δεν ήθελα τόσα πολλά αυτοκίνητα, τόσο θόρυβο. Εδώ τα παιδιά μας βγαίνουν έξω, κάνουν βόλτες, και δεν φοβόμαστε καθόλου", εξομολογείται η ίδια.
Και τα προβλήματα...
Παρόλ' αυτά, ο Άη Στράτης, το νησάκι που γειτονεύει με τη Λήμνο, δεν είναι μόνο ένας ονειρικός τόπος για την ίδια. Τα προβλήματα, που καλείται να αντιμετωπίσει από την αρχή, τα γνώριζε, και, όπως λέει, τώρα θα κληθεί να τα γνωρίσει ακόμα καλύτερα.
"Είναι ένα νησί με μεγάλες απαιτήσεις, σε ό,τι αφορά την υγειονομική περίθαλψη. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα έχουμε γιατρό και, όταν πρέπει να φύγει εκείνος, ότι θα έρθει άμεσα ο επόμενος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι τους τελευταίους δύο μήνες είμαστε χωρίς γιατρό και, ενώ τώρα έχουν προσληφθεί δύο άτομα, περιμένουμε ακόμα. Ας όψεται η γραφειοκρατεία...", λέει η Μαρία.
"Αν προκύψει κάποιο περιστατικό, όπως την προηγούμενη εβδομάδα, όταν μία ηλικιωμένη χτύπησε και χρειάστηκε να πάει με ελικόπτερο στη Λήμνο για εξετάσεις, είμαστε αναγκασμένοι να εξαρτόμαστε από τους άλλους".
Νηπιαγωγός στο επάγγελμα, δεν κατάφερε, όπως λέει, να διοριστεί ακόμα. Η επαφή της με την τοπική αυτοδιοίκηση ήρθε αρκετά νωρίς, όταν εξελέγη δημοτική σύμβουλος στο νησί στις προηγούμενες εκλογές, και στη συνέχεια διετέλεσε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.
Το χειμώνα τα πράγματα είναι αλλιώς...
"Προτεραιότητα είναι η καθημερινότητα. Πρέπει να βρούμε τρόπους να ελαφρύνουμε τη ζωή μας και το χειμώνα. Το καλοκαίρι έρχεται κόσμος και επισκέπτες και όλα μοιάζουν διαφορετικά. Ο χειμώνας, όμως, είναι δύσκολος, επειδή μας κλείνει στα σπίτια για περίπου εννέα μήνες. Θέλουμε περισσότερη ζωντάνια, με πολιτιστικές εκδηλώσεις στη διάρκεια του χειμώνα, έναν πολυχώρο για προβολή ταινιών, ένα σημείο συνάντησης με επιτραπέζια για τα παιδιά".
Κι αν κάποιος τη ρωτήσει γιατί ένας νέος άνθρωπος εμπλέκεται στα κοινά, απαντάει ότι εκείνη λόγω του νεαρού της ηλικίας της μπορεί να δει τα πράγματα με άλλο μάτι. Πιο καθαρά από τους μεγαλύτερους. Διαδέχθηκε τον απερχόμενο τοπικό άρχοντα, Χαράλαμπο Μακρή, και αποφάσισε να αφοσιωθεί σε αυτό, που η ίδια θεωρεί υποχρέωσή της. Να δώσει όλη την αγάπη της στον τόπο.
Παντρεμένη με ένα παιδί, διάλεξε τον ιδανικό τόπο για οικογενειακή ζωή. Θέλει το παιδί της να μεγαλώσει, όπως μεγάλωσε κι εκείνη. Με όλα τα απαραίτητα και τίποτα περιττό.
Ευχαριστώντας την για τη συνέντευξη, τη ρώτησα, αφελώς ίσως: "Facebook έχετε;".
Η απάντησή της άμεση και αφοπλιστική "Όχι δεν έχω. Δεν πολυασχολούμαι. Φανταστείτε ότι το λογαριασμό mail, που σας δίνω για να μου στείλετε τη συνέντευξη, τον δημιούργησα φέτος με αφορμή τις δημοτικές εκλογές. Για μένα, η επαφή με τα Μέσα είναι μεγάλο ζόρι".
Ασυνήθιστη η ίδια στην προβολή και δη στην απότομη έκθεση στα Μέσα Ενημέρωσης, έχει τη δική της θεώρηση για τα πράγματα. Στον Άη Στράτη των περίπου 300 κατοίκων, άλλωστε, δεν χρειάζονται ούτε προεκλογικά φυλλάδια, ούτε συστήματα προώθησης υποψηφίων, ούτε κομματικοί μηχανισμοί. Όλα λειτουργούν διαφορετικά. Αρκεί 'να χεις πρόσωπο', όπως λέγαν οι παλιοί. Και, φυσικά, να αγαπάς τον τόπο σου. Κάθε άλλη συνταγή θα ήταν πλήρως αποτυχημένη και ικανή να βγάλει εκτός τροχιάς, ακόμα και τον πιο ονομαστό επικοινωνιακό σύμβουλο.
