Το συγκινητικό αντίο του Κυριάκου Μητσοτάκη στον πατέρα του: «Κοιτούσες μπροστά και μακριά»

Το συγκινητικό αντίο του Κυριάκου Μητσοτάκη στον πατέρα του: «Κοιτούσες μπροστά και μακριά»

Το παράδειγμά του πρώην πρωθυπουργού «είναι οδηγός για όλους μας», είπε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΝΔ

Με έναν συγκινητικό επικήδειο αποχαιρέτησε τον πατέρα του, Κωνσταντίνο, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, στην εξόδιο ακολουθία που τελέστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών στη μνήμη του.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε τον επικήδειο με μία αναφορά στο μικρό αγροτικό νεκροταφείο στον Αργουλιδέ Χανίων που ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, όπως είπε, επέλεξε για μόνιμη κατοικία του. «Πέντε κυπαρίσσια, λίγα λουλούδια κι ένα πέτρινο εκκλησάκι. Ούτε μνήμα μαρμάρινο ούτε, βέβαια, καμία πολυτέλεια. Ένας ανυποψίαστος περαστικός δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι ένας σπουδαίος άνδρας κείτεται εκεί. Όμως, αυτό ήθελες. Δεν είχες ανάγκη από κάτι παραπάνω», ανέφερε εμφανώς συγκινημένος ο πρόεδρος της ΝΔ, και συνέχισε:

«Η ζωή σε γέμισε εμπειρίες και δεν περίμενες των σοφιστών τον έπαινο για να κάνεις τον δικό σου απολογισμό. Σου έφτανε να είσαι μαζί με την Μαρίκα σου, τον «Κοπέρνικο», όπως χαριτολογώντας την αποκαλούσες. Και, βέβαια, με θέα παντοτινή το αγαπημένο σου Ακρωτήρι. Και με συντροφιά τα Λευκά Όρη. Εκεί που περπάτησες αγέρωχος με την κατσούνα σου. Εκεί που έκανες τα πρώτα σου πολιτικά βήματα, διδάσκοντας γενναιότητα, αλλά μαζί και φρόνηση. Και στερνή σου επιθυμία, όταν με δυσκολία πια έβγαινε η φωνή σου, ήταν να μην σταλούν στεφάνια στην κηδεία σου, αλλά να φυτέψουμε στη μνήμη σου ένα δάσος στα βουνά της Κρήτης».

Χαρακτήρισε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως τον τελευταίο «μιας γενιάς που πέρασε ανάμεσα από Συμπληγάδες, αλλά και μιας γενιάς που δεν έμεινε ποτέ από αντοχή, που ένιωσε μέσα της βαθιά τις δυνατότητες της πατρίδας μας και πίστεψε σ’ αυτές, μιας γενιάς για την οποία τίποτα δεν έδειχνε αδύνατο ή ακατόρθωτο».

«Και σήμερα, που η Ελλάδα δείχνει αποσβολωμένη μπροστά στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες μιας μεγάλης κρίσης, τα λόγια σου δεν είναι για να μας θυμίζουν τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν…», επεσήμανε, τονίζοντας πως ο πατέρας του είχε απόλυτη επίγνωση ότι η Ιστορία δεν γράφεται με τα «αν» και ότι ο χρόνος δεν γυρίζει ποτέ πίσω.

«Γι’ αυτό και το βλέμμα σου ήταν πάντα εστιασμένο στο μέλλον. Κοιτούσες μπροστά και μακριά κι αυτή ήταν η δύναμή σου», υπογράμμισε, εξαίροντας την «αειθαλή» πολιτική του παρακαταθήκη και το παράδειγμά του που «είναι οδηγός για όλους μας».

Και συνέχισε: «Να λέμε την αλήθεια και να μην κολακεύουμε το λαό. Να σεβόμαστε τη Δημοκρατία και τους κανόνες της.  Και ειδικά το Κοινοβούλιο, το οποίο τόσο πολύ αγάπησες. Να επιδιώκουμε την ενότητα και όχι το διχασμό. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης. Απλές κουβέντες που ενσταλάχτηκαν μέσα σου στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής, μιας ζωής πολυκύμαντης και συναρπαστικής».

Έκανε ακόμα μία αναφορά σε στίχους του Κωστή Παλαμά στους οποίους συχνά ανέτρεχε ο εκλιπών: «Χρωστάμε εις όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί».

«Αλλά, πάνω από όλα», συνέχισε, «η συμβουλή σου σε εμάς τους νεότερους ήταν πολύ απλή: Να αγαπάτε τους συνανθρώπους σας και να ξεκινάτε πάντα με διάθεση να τους βοηθήσετε. Γιατί πίσω από τον πολιτικό αντίπαλο που πολλοί προσπάθησαν να σπιλώσουν, υπήρχε ένας ζεστός άνθρωπος με μεγάλη καρδιά, που άγγιξε πολλές ψυχές. Και πίσω από τα πρωτόκολλα και τις τιμές που με κάθε επισημότητα σου αποδίδει σήμερα η Ελληνική Δημοκρατία, χιλιάδες συμπολίτες μας θα χύσουν ένα δάκρυ βουβό. Γιατί πέτυχες αυτό που μας παρότρυνε ο ποιητής όταν γράφει: ‘Να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου … μη χάνοντας το απλό φέρσιμό σου’».

«Σήμερα, ολόκληρη η Ελλάδα, και ιδιαίτερα η Κρήτη, στέκεται σιωπηλή και βουρκωμένη μπροστά σε έναν άνδρα σπουδαίο, που ξεκινάει το τελευταίο του ταξίδι. Όπως πάντα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι αφέντης της μοίρας του και καπετάνιος της ψυχής του. Και ας είναι ελαφρύ το χώμα της κρητικής γης που θα τον υποδεχθεί. Καλό σου ταξίδι», κατέληξε.