“Η εμμονή με την “ορθοδοξία του Μάαστριχτ” θα οδηγήσει στη σταδιακή αποδυνάμωση του φιλοευρωπαϊκού κλίματος στις χώρες της νότιας Ευρώπης, και κάποιες από αυτές τις χώρες ίσως δεν είναι μακριά από μία καταστροφική κατάσταση, όπου η συμμετοχή στην Ευρωζώνη και η δημοκρατία δεν είναι πια συμβατές”.
Αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων σε άρθρο του για τη λειτουργία της Ευρωζώνης ο Ευρωπαίος επίτροπος για θέματα Εργασίας, Λάσλο Άντορ, εξηγώντας πως ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί σήμερα η ζώνη του ευρώ είναι προσωρινά επικερδής για λίγους, αλλά επιβλαβής για εργαζόμενους, επιχειρηματίες και οφειλέτες κάθε είδους, και άρα είναι μη βιώσιμος. Προτείνει λοιπόν την αναμόρφωση της Ευρωζώνης, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την πολιτική διαμάχη ανάμεσα σε “νικητές” και “χαμένους”.
Ο Άντορ εστιάζει την κριτική του στην εμμονή με την “ορθοδοξία του Μάαστριχτ”, όπως χαρακτηρίζει την τρέχουσα πολιτική που ασκείται, και κάνει λόγο για ένα “ταμπού” στην παροχή χρημάτων από τη μία χώρα της Ευρωζώνης στην άλλη, επισημαίνοντας ότι την ίδια στιγμή που οι πλουσιότερες χώρες δυσκολεύονται να δικαιολογήσουν στους πολίτες τους γιατί πρέπει να ενισχύσουν οικονομικά ασθενέστερες χώρες, οι πιο αδύναμες χώρες πρέπει να εξηγήσουν στους πολίτες τους γιατί δεν μπορούν, από κοινού με τους Ευρωπαίους εταίρους, να επανεκκινήσουν την οικονομία και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Μεταξύ άλλων αμφισβητεί τις θεωρίες ότι η μείωση μισθών είναι ο μόνος τρόπος να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα ενός κράτους, ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι πιο σημαντικά από τα μέτρα ανάπτυξης και μείωσης της ανεργίας, και ότι είναι πιο σημαντικός ο λεγόμενος “ηθικός κίνδυνος” (ο φόβος δηλαδή ότι ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων θα επιβραδυνθεί όταν αρχίσουν να έρχονται τα λεφτά) από την επίμονη ύφεση.
“Ας μην ξεχνάμε ότι το ενιαίο νόμισμα ποτέ δεν ήταν ένα απολύτως χρηματοπιστωτικό ή οικονομικό project. Ξεκίνησε πριν από δύο δεκαετίες, με μία ισχυρή πολιτική εντολή να μείνει η Ευρώπη ενωμένη. Ωστόσο, το ευρώ μπορεί να εκπληρώσει την ενωτική του αποστολή μόνο αν τα κέρδη και οι απώλειες στην Ευρωζώνη διανέμονται πιο δίκαια ανάμεσα στα κράτη-μέλη της, και αν οι κανόνες του παιχνιδιού βοηθούν στη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης για όλα τα κράτη. Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο”, καταλήγει.
