ΣΕΒ: Οι τρεις προκλήσεις της κρίσης που δεν επιλύθηκαν

ΣΕΒ: Οι τρεις προκλήσεις της κρίσης που δεν επιλύθηκαν

Εκπαιδευτικό σύστημα, δημογραφικό και αγορά εργασίας προτάσσει ο Σύνδεσμος

Η αναβάθμιση του συστήματος εκπαίδευσης/κατάρτισης, η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της γήρανσης του πληθυσμού και η αποτελεσματική λειτουργία της αγοράς εργασίας, είναι οι τρεις κυριότερες προκλήσεις που σύμφωνα με τον ΣΕΒ δεν έχουν επιλυθεί κατά τη διάρκεια των μνημονίων και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η χώρα μας καθώς οδεύει προς την έξοδο από το 3ο πρόγραμμα.

Όπως σημειώνει στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων, τα μνημόνια μα κληροδότησαν τρία μεγάλα προβλήματα, την υπερφορολόγηση της οικονομίας, την ακριβή τραπεζική χρηματοδότηση και την υψηλή διαρθρωτική ανεργία. Προβλήματα που όπως επισημαίνει, θα μπορούσαν να επιλυθούν, αν αντιμετωπιζόταν οι τρεις παραπάνω προκλήσεις.

Αναφερόμενος στη μεταμνημονιακή περίοδο, ο ΣΕΒ υποστηρίζει, ότι ακόμη κι αν αναδιαρθρωθεί το δημόσιο χρέος, η Ελλάδα παραμένει δέσμια της εξυπηρέτησής του, γεγονός που επιβάλλει την απαρέγκλιτη προσήλωση στη δημοσιονομική πειθαρχία, σε μόνιμη βάση. Ο ΣΕΒ τονίζει, ότι το πρόβλημα της υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογούμενων και των οργανωμένων επιχειρήσεων «θα διαιωνίζεται, όσο το Δημόσιο αδυνατεί να αυξήσει την παραγωγικότητά του, ώστε να μειωθούν οι λειτουργικές του δαπάνες, χωρίς μείωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, και όσο δεν υιοθετείται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για την πάταξη της φοροδιαφυγής».

Για τις τράπεζες αναφέρει, ότι το πρόβλημα «θα τείνει να παρατείνεται όσο οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης υπερχρεωμένων επιχειρήσεων εμποδίζονται από ανεπαρκείς ρυθμίσεις στο πτωχευτικό και προ-πτωχευτικό δίκαιο και όσο οι πλειστηριασμοί ακινήτων που κατέχουν οι τράπεζες ως εγγυήσεις για τη χορήγηση δανείων και το σύστημα εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων δεν αποκτήσουν την κρίσιμη μάζα διεκπεραίωσης υποθέσεων, ώστε να μειωθεί το υψηλό απόθεμα δανείων σε καθυστέρηση».

Επαναλαμβάνει εξάλλου τις θέσεις του για τα εργασιακά, τασσόμενος κατά της επαναφοράς των εργασιακών σχέσεων που ίσχυαν προ κρίσης «συμπεριλαμβανομένων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό, που ο καθορισμός του πρέπει να αποσυνδεθεί από το μηχανισμό μισθολογικών αναπροσαρμογών στις επιχειρήσεις».