Ολυμπία Κρασαγάκη για τον καρκίνο: «Είναι πολύ σκοτεινό, άσχημο και μπορεί να έρθει στη ζωή μας ξαφνικά»

Ολυμπία Κρασαγάκη για τον καρκίνο: «Είναι πολύ σκοτεινό, άσχημο και μπορεί να έρθει στη ζωή μας ξαφνικά»

«Το κατάλαβα στον ύπνο μου, ένιωσα έναν πόνο, σαν να με τσίμπησε κάποιος. Ξύπνησα και ένιωσα κάτι στο στήθος»

Για την προσωπική μάχη που έδωσε με τον καρκίνο του μαστού μίλησε η Ολυμπία Κρασαγάκη. Η γνωστή φωτογράφος βρέθηκε καλεσμένη το μεσημέρι της Τετάρτης στην εκπομπή της ΕΡΤ «Πρωίαν σε είδον την Μεσημβρίαν».

«Ήθελα κάπως να το μοιραστώ. Είναι κάτι που δεν το λένε οι γυναίκες, μέχρι που το κρατάνε μυστικό από τις ίδιες τις οικογένειές τους. Πάντα θέλω να μοιράζομαι τις χαρές και τις λύπες μου, οπότε δε μπορούσα να το κρατήσω κρυφό από τους ανθρώπους και τους συνεργάτες μου. Δεν ήθελα να λέω ψέματα και ένιωθα κι εγώ μια ανακούφιση», εξομολογήθηκε για τον καρκίνο η Ολυμπία Κρασαγάκη και συνέχισε ως εξής:

«Είναι πολύ σκοτεινό, άσχημο και μπορεί να έρθει στη ζωή μας ξαφνικά. Εγώ το κατάλαβα στον ύπνο μου, ένιωσα έναν πόνο, σαν να με τσίμπησε κάποιος. Ξύπνησα και ένιωσα κάτι στο στήθος. Πήγαμε στον γιατρό και το βρήκαμε».

«Δε νομίζω ότι έκανα κάτι που το είπα. Είναι πολλές γυναίκες που μου είπαν ότι περνούσαν το ίδιο. Λες όμως κάτι και ο άλλος δε νιώθει μόνος. Είναι πολύ σημαντικό να μη νιώθεις μόνος στον πόνο σου. Μπορείς να τον μοιραστείς αλλά ο άλλος δε μπορεί να νιώσει τι περνάς», σημείωσε η Ολυμπία Κρασαγάκη και εξήγησε:

«Αυτό που μου κακοφάνηκε πάρα πολύ ήταν ότι ξαφνικά δεν είχα τις δυνάμεις μου να κινηθώ όπως ήθελα. Κι έλεγα: όχι, έχω μια άλλη εικόνα για μένα, θα το προσπαθήσω. Ήμουν πολύ δυναμική και ακούραστη, δεν είμαι άνθρωπος slow-motion. Έψαχνα να βρω τη δύναμη από λεπτομέρειες, από ένα λουλουδάκι στον δρόμο μέχρι το παιδί μου».

Όσο για την ταινία τόνισε: «Η ταινία μικρού μήκους ήταν δική μου ιδέα. Ήταν όταν ήμουν πάρα πολύ χάλια στο νοσοκομείο. Κοίταζα το ταβάνι, δε μπορούσα να κουνηθώ και είχα δίπλα μου την Ειρήνη μου. Και εκεί ήταν σαν να έβλεπα πίσω τι έχω ζήσει. Έβλεπα μόνο ωραίες εικόνες, δεν έβλεπα εμένα με τον κόκκινο ορό».