«Όταν η Ρωσία επαναφέρει μια συμφωνία στην οποία δεν εμπλέκεται γίνεται δικηγόρος των εισβολέων και ταυτοχρόνως τους νομιμοποιεί»
Για τα κρυφά σημεία της συμφωνίας μεταξύ του Τούρκου προέδρου, Ταγίπ Ερνογάν, και του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, μίλησε στο sigmalive ο πολιτικός αναλυτής, Γιάννος Χαραλαμπίδης.
Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι η συμφωνία μεταξύ Ρωσίας- Τουρκίας δεν είχε υπογραφεί την Τρίτη αλλά είναι προιόν διπλωματικών διεργασιών με την εμπλοκή των ΗΠΑ. Δηλαδή, η Ρωσία πήρε σκυτάλη από τις ΗΠΑ, οι οποίες πρώτες είχαν δώσει πολιτική νομιμοποίηση στη ζώνη ασφαλείας στη Συρία. Με τη σειρά τους οι Ρώσοι την Τρίτη νομιμοποίησαν επίσης αυτή τη ζώνη ασφαλείας. Σύμφωνα με όσα αναφέρει η συμφωνία η ζώνη ασφαλείας μένει εκεί και στα 10 χλμ ακτίνα θα περιπολούν ρωσικά και τουρκικά στρατεύματα. Σύμφωνα με τον ειδικό αυτό σημαίνει ότι ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας περιπολεί μαζί με τον εισβολέα.
Επίσης δεν έχει εκδοθεί ψήφισμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας για να μεταβεί ειρηνευτική δύναμη στην περιοχή διότι δεν το θέλησαν η Ρωσία και οι ΗΠΑ κάτω από τις εξής συνθήκες. Η Ρωσία θεωρεί ότι είναι η μόνη «νόμιμη» στρατιωτική δύναμη στη Συρία επειδή μόνο αυτή είχε κληθεί από το καθεστώς Άσαντ, ασχέτως εάν είναι δημοκρατικό ή όχι. Έτσι εάν εκδιδόταν ψήφισμα για να αποχωρήσουν όλα τα ξένα στρατεύματα από τη Συρία, όπως ζητούσε η Ρωσία, τότε θα έπρεπε να φύγουν τα αμερικανικά στρατεύματα και θα έμεναν νόμιμα μόνο τα ρωσικά στην περιοχή. Κάτι τέτοιο δεν το ευνοούσαν οι ΗΠΑ, ανέφερε ο Γιάννος Χαραλαμπίδης.
Οι ΗΠΑ πάντως είχαν προ καιρού προγραμματίσει την αποχώρησή τους επειδή ο πρόεδρος Τραμπ είχε αποφασίσει να βγει έξω από το κουτί της κρίσης και να έχει ρόλο επιδιαιτητή, κάτι το οποίο τελικά πέτυχε. Παράλληλα, επειδή ο Τραμπ προχωράει σε εκλογές είχε αποφασίσει μια επαναπροσέγγιση με την Τουρκία, οποία φαίνεται να επιτυγχάνει. Επίσης, ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη διεθνώς ως το πρόσωπο που δημιούργησε ένα πρόβλημα αλλά έβαλε τα θεμέλια για την επίλυση του, ενώ συνεργαζόμενος με τη Ρωσία δείχνει ότι αποκτά ένα ρόλο παγκόσμιας δύναμης που κατευθύνει τη Ρωσία για την επίλυση μιας ανθρωπιστικής κρίσης.
Την ίδια ώρα διαπιστώνουμε ότι η Ρωσία στο θέμα της ζώνης ασφαλείας υιοθετεί πλήρως τις θέσεις της Τουρκίας. Δεν είναι τυχαίο ότι αναφέρθηκε την Τρίτη στη συμφωνία των Αδάνων του 1998 μεταξύ Συρίας και Τουρκίας, όταν η δεύτερη είχε απειλήσει τη Συρία με εισβολή και ο πατέρας του Άσαντ είχε αναγκαστεί να εκδιώξει από τα εδάφη του τον Οτσαλάν και να διαλύσει όλα τα κέντρα εκπαιδεύσεων των Κούρδων. Όταν η Ρωσία επαναφέρει μια συμφωνία στην οποία δεν εμπλέκεται γίνεται δικηγόρος των εισβολέων και ταυτοχρόνως τους νομιμοποιεί.
Όσον αφορά στις περιπολίες και το τι σημαίνουν για την Κύπρο αυτές, ο ειδικός ανέφερε ότι «ο Άσαντ δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Δεν είναι κερδισμένος αφού έχει εκχωρήσει όλα τα κυριαρχικά του δικαιώματα στη Ρωσία και στις ΗΠΑ. Τη συμφωνία αρχικά την είχε κλείσει οι ΗΠΑ με την Τουρκία στο όνομα του Άσαντ. Στη συνέχεια η Ρωσία έκλεινε συμφωνίες επικαλούμενες τον Άσαντ μαζί με την Τουρκία.
Άρα του έχουν πάρει την κυριαρχία. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να πάρει θέση για το θέμα αφού εάν υπάρξει κρίση στην ΑΟΖ από την Τουρκία και θα μπορούσαν να έρθουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία και να υποστηρίξουν ότι δύνανται να περιπολούν μαζί με την Τουρκία για να διαφυλάξουν την κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό θα σημαίνει ότι η Κύπρος διεθνώς δεν θα υπάρχει ως κράτος. Όλα αυτά συνδέονται και μαζί μας και με τη νέα πολιτική που εφαρμόζεται. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία εδραιώνεται ως περιφερειακή δύναμη παγκοσμίων διαστάσεων με τη σύμφωνη γνώμη των δύο υπερδυνάμεων».
