Γιατί μαθητές της Νότιας Αφρικής πνίγονται στις τουαλέτες;

Γιατί μαθητές της Νότιας Αφρικής πνίγονται στις τουαλέτες;

Πρόκειται για ετοιμόρροπες κατασκευές που είναι εν μέρει μια κληρονομιά του απαρτχάιντ

Μόλις στην πρώτη του εβδομάδα στο σχολείο, ο πεντάχρονος Michael Komape πνίγηκε στις τουαλέτες του σχολείου, στο χωριό Chebeng στη βόρεια Νότια Αφρική. Πρόκειται για τουαλέτες οθωμανικού τύπου αλλά σε πιο πρωτόγονη μορφή- απλά μια τρύπα και από κάτω χάσκει ένα μεγάλο και επικίνδυνο άνοιγμα.

Την τραγική εκείνη ημέρα του Ιανουαρίου του 2014, δε θα τη ξεχάσει ποτέ ο πατέρας του, James Komape. «Όταν έφτασα στην τρύπα της τουαλέτας, το μόνο που μπόρεσα να δω ήταν ένα μικρό χεράκι. Γύρω γύρω υπήρχαν άνθρωποι που κοίταζαν το άνοιγμα αλλά κανείς δεν είχε σκεφτεί να τον τραβήξει έξω. Κανείς δε πρέπει να πεθαίνει έτσι», λέει στον δημοσιογράφο του BBC.

Το σιδερένιο φύλλο που εξυπηρετούσε ως κάθισμα στη μοιραία τουαλέτα, κατέρρευσε όταν ο μικρός Michael επιχείρησε να καθίσει. Έπεσε μέσα στην τρύπα μαζί με το κάθισμα και το πλαστικό καπάκι του, όπως του ανέφεραν οι αρχές. Αυτό όμως δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά μόνο ένα σχολείο.

Τη στιγμή που η πρόσβαση στη σωστή υγιεινή είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα που κατοχυρώνεται από το σύνταγμα της Νότιας Αφρικής, πολλοί μαθητές δεν έχουν άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιούν παρόμοιες, ετοιμόρροπες τουαλέτες- Σύμφωνα με το BBC, πάνω από 4.500 σχολεία έχουν τέτοια αποχωρητήρια, τα περισσότερα φτιαγμένα από φτηνό μέταλλο, πρόχειρα φτιαγμένα και χωρίς προστασία. Στην επαρχία Limpopo, όπου ο Michael Komape πήγε στο σχολείο, έχει τουλάχιστον 932 μη ασφαλείς τουαλέτες.

Η οικογένεια Komape, δεν είναι η μοναδική που θρηνεί- Μόλις πρόσφατα ένα πεντάχρονο κορίτσι έχασε με τον ίδιο τραγικό τρόπο τη ζωή του στην επαρχία του Ανατολικού Ακρωτηρίου.

Σύμφωνα με αναλυτές, αυτές οι κακοτεχνίες είναι εν μέρει μια κληρονομιά του απαρτχάιντ, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τον κανόνα της λευκής μειονότητας, ουσιαστικά δεν διατέθηκαν πόροι για την ανάπτυξη σχολείων για φτωχά, κυρίως μαύρα παιδιά.

Επίσης, η αδυναμία διατήρησης της υπάρχουσας υποδομής αποτελεί βασικό ζήτημα.