Ότι η Κίνα είναι το κράτος με το μεγαλύτερο πληθυσμό παγκοσμίως (πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι) αυτό είναι γνωστό. Εκείνο όμως, που έγινε πρόσφατα εμφανές είναι ότι, οι Κινέζοι δεν έχουν αρκετό χώρο για την ταφή των νεκρών!
Χρόνια αχαλίνωτης ανέγερσης πόλεων σε ελάχιστες εκτάσεις γης, έχουν φτάσει τις τιμές των τάφων σε εξωφρενικά επίπεδα (όπως αναφέρει η Washington Post, οι τιμές για μία θέση στα κοιμητήρια του Πεκίνου ξεκινούν από 16.000 δολάρια). Η απάντηση της κυβέρνησης στο αδιέξοδο; Ταφές στη θάλασσα...
Η πρόταση αυτή, του "υγρού τάφου", υποστηρίζεται σθεναρά από τους αξιωματούχους στην Κίνα οι οποίοι, φοβούνται το γραφειοκρατικό χάος και τις αντιδράσεις που θα προκληθούν, όταν εξαντληθούν οι τάφοι, πράγμα που οι έρευνες δείχνουν ότι, θα συμβεί πολύ σύντομα με δεδομένο το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Προκειμένου να εξοικονομηθεί χώρος, η αποτέφρωση ήδη απαιτείται δια νόμου στις πόλεις, όμως η έλλειψη γης έχει προκαλέσει ριψοκίνδυνες επενδύσεις ακόμα και για μικρούς τάφους που εμπεριέχουν τις στάχτες.
Για να κερδίσουν λοιπόν, την εμπιστοσύνη του λαού για το νεό αυτό σχέδιο, προσφέρουν δελεαστικά οικονομικά κίνητρα, όπως το μπόνους 1.290 δολαρίων που προσέφεραν σε όσες οικογένειες της παραθαλάσσιας πόλης Wenzhou σκόρπιζαν τις τέφρες στη θάλασσα. Το "πακέτο" περιλαμβάνει και τη μεταφορά με πλοίο στον επιλεγμένο τόπο "ταφής", το οποίο και παρουσιάζεται σαν μίνι - κρουαζιέρα 12ωρης διάρκειας.
Επιπλέον, κατασκευάζουν ιστορίες στα τοπικά ΜΜΕ με περιορισμένη όμως, απήχηση. Το μεγάλο τους στοίχημα ωστόσο, είναι το επερχόμενο Φεστιβάλ του Κινγκμινγκ, όπου οικογένειες όλης της χώρας αφιερώνουν μία ημέρα για να τιμήσουν τους τάφους των προγόνων τους.
Πολλοί είνει εκείνοι που, ανησυχούν για το μέλλον της παραδοσιακής ιεροτελεστίας που ακολουθεί την ταφή και την απόδοση τιμών στους προγόνους, όταν αυτές παραγκωνίζονται από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση προσπαθεί να ρυθμίσει την κατάσταση των πολιτών, ακόμη και μετά θάνατον, καθώς από το ξεκίνημα κιόλας του κομμουνιστικού καθεστώτος, οι κηδείες θεωρούνταν "προληπτικά κατάλοιπα της φεουδαρχίας".
