Πρέπει να τιμωρούμε το παιδί μας;

Ενώ προειδοποιήσατε αρκετές φορές το παιδί σας πως αν συνεχίσει να χοροπηδάει στον καναπέ θα μπει τιμωρία, εκείνο συνέχισε. Το οδηγήσατε, λοιπόν, στο δωμάτιο του και του ανακοινώσατε πως η τιμωρία του είναι να μείνει δέκα λεπτά μόνο του χωρίς παιχνίδια. Δεν αντέξατε πάνω από τρία λεπτά… Νιώσατε πως είσαστε η χειρότερη μαμά ενώ σας αρρώστησε η σκέψη ότι το παιδί σας θα πάψει να σας αγαπάει.

Η τιμωρία είναι απαραίτητο συμπλήρωμα της απαγόρευσης καθώς βοηθάει το παιδί να καταλάβει πως υπάρχουν κανόνες, τους οποίους όταν δεν τους σέβεται θα αντιμετωπίζει τις συνέπειες. Επίσης, είναι προτιμότερο για ένα παιδί να υποστεί μια τιμωρία από το να υποστεί το θυμό και τις φωνές για την αταξία του.

Τι να αποφεύγετε στην τιμωρία

Η τιμωρία θα πρέπει πάντα να είναι σε συνδυασμό με εξηγήσεις. Θα πρέπει να αναφέρετε στο παιδί σας τον κανόνα που δε σεβάστηκε και να του επισημαίνετε ότι τιμωρείται για αυτό κι όχι επειδή για παράδειγμα είναι "κακό παιδί".

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι βίαιη και ταπεινωτική και σίγουρα θα πρέπει να είναι ανάλογη της αταξίας του και διαφορετική ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Αυτό που του λέτε θα πρέπει να μπορείτε και να το εφαρμόσετε. Δεν έχει νόημα για παράδειγμα να του πείτε ότι θα το παρατήσετε και θα φύγετε γιατί αφενός δε θα το κάνετε κι αφετέρου θα το πληγώσετε και θα του δημιουργήσετε το αίσθημα ανασφάλειας.

Δε θα πρέπει να συνδέεται με τις ζωτικές ανάγκες του παιδιού, όπως είναι ο ύπνος ή η τροφή. Δηλαδή σε καμία περίπτωση μην του πείτε "δε θα φας γλυκό" ή "πήγαινε για ύπνο". Ούτε ο ύπνος είναι τιμωρία αλλά ούτε το γλυκό ανταμοιβή. Επίσης, δε θα πρέπει να συνδέεται με τις ουσιαστικές χαρές των παιδιών. Δηλαδή όσο μεγάλη κι αν είναι η αταξία του είναι πολύ βαρύ για ένα παιδί να του στερήσετε το δώρο γενεθλίων. Το παιδί θα μπει στον πειρασμό να απαντήσει με επιθετικότητα και οργή.

Πώς πρέπει να τιμωρείτε

Να απομονώνετε το παιδί σας στο δωμάτιο του χωρίς τηλεόραση φυσικά και παιχνίδια λέγοντάς του να κάτσει εκεί για συγκεκριμένη ώρα ώστε να σκεφτεί αυτό που έκανε.

Να του στερείτε την τηλεόραση ή τον υπολογιστή του για συγκεκριμένες ημέρες.

Να το αφήνετε να επανορθώνει το σφάλμα του. Εάν για παράδειγμα ζωγράφισε τον τοίχο θα πρέπει να τον καθαρίσει μόνο του.