Ποιος λέει ότι η κρίση στερεί την έμπνευση; Ποιος ισχυρίζεται ότι η ποιητική διάθεση παύει να υπάρχει και ο ρομαντισμός πάει περίπατο; Μάλλον όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο κάνει λάθος. Κι αυτό γιατί ένα ποίημα – αφιέρωμα στην πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Λούκα Κατσέλη, το οποίο έχει εκδοθεί στη συλλογή ποιημάτων “Ακροστιχίδες- Αφιερωματικά” αποδεικνύει περίτρανα το αντίθετο.
Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό κάτω από ποιες συνθήκες γράφτηκε, παρά μόνο ότι γράφτηκε από την ποιήτρια και υφισταμένη της πρώην υπουργού, Εύα Χαλκιαδάκη – Παπαδημητρίου. Για την ιστορία η κυρία Χαλκιαδάκη είναι πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ, πρώην υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών, ειδική γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, μέλος της Παγκρήτιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και της Διεθνούς Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.
Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συγκεντρωθείτε και να διαβάσετε το πόνημα της κυρίας Χαλκιαδάκη...:
“Χαμόγελο Κατσέλη”
(Στη Λούκα Κατσέλη που σε δύσκολες ώρες αγκάλιασε τον Έλληνα)
Εκεί που άλλοι παραδόθηκαν,
εσύ αντιστάθηκες.
Και δούλεψες. Ορθή.
Όταν άλλοι κωφεύοντας
μας φέρανε στο χείλος του γκρεμού,
εσύ μόνο μας άπλωσες το χέρι.
Λίγοι οι νόμοι που γενήκαν αγκαλιά.
Μα ο δικός σου… χέρια πέταξε, κλαδιά
–του Σόλωνα Σεισάχθεια, λες, παλιά-
και μας αγκάλιασε όπως η μάνα τα παιδιά.
Εσύ μονάχη τράβηξες μπροστά,
και της παράνοιας σπώντας τον κλοιό,
μεσ’ απ’ το παγωμένο του θανάτου χέρι
πόσους απόσπασες, ένας Θεός το ξέρει.
Μέσα στην πίκρα που μας έχουνε κεράσει,
το όνομά σου απ’ τα χείλη ας περάσει,
γεύση αφήνοντάς μας από νέκταρ κι από μέλι
Μετάλλαξες το δάκρυ… σε "Χαμόγελο Κατσέλη"
Και τα μάτια, τα μάτια που στέγνωσες
σάμπως να ‘σουνα όλων μας μάνα,
άστρα ολόχρυσα στο δρόμο να τα βρεις
τα μονοπάτια να φωτίσουνε τα πλάνα.
Μα και το «αχ!» που εσύ τ’ αποκοίμισες
στης νυχτιάς τα βαθιά σκοτάδια,
αλλαγμένο σε χαράς επιφώνημα
φωτεινά να σου κάνει τα βράδια…
