Από το 1986, δεκάδες ελληνικά μνημεία και τοποθεσίες μπήκαν στην λίστα της UNESCO και αποτελούν πλέον μέρη της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς ολόκληρου του πλανήτη.
Όπως αναφέρεται στη σχετική σελίδα της UNESCO, τα μνημεία που επιλέγονται ως μέρη της Παγκόσμιας Κληρονομιάς:
"Τα μνημεία που συγκαταλέγονται στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς επιλέγονται και εγκρίνονται βάσει της αξίας τους ως τα καλύτερα παραδείγματα της δημιουργικής ευφυΐας του ανθρώπου. Αποτελούν τεκμήρια μιας σημαντικής ανταλλαγής ανθρώπινων αξιών και παρέχουν μια μοναδική ή τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία μιας πολιτισμικής παράδοσης ή ενός πολιτισμού που ζει ακόμα ή έχει εξαφανισθεί. Είναι άμεσα συνδεδεμένα με σημαντικά στάδια της ανθρώπινης ιστορίας και για το λόγο αυτό έχουν εξέχουσα οικουμενική αξία και αποτελούν τμήμα της κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας".
Το πρώτο μνημείο της ελληνικής επικράτειας που εντάχθηκε στον κατάλογο της UNESCO ήταν ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, το 1986.
Έκτοτε οι ελληνικές συμμετοχές στον κατάλογο της UNESCO όλο και πληθαίνουν και η χώρα μας βρίσκεται σε ιδιαίτερα "προνομιακή" θέση στη σχετική λίστα με δεκάδες μνημεία σε όλη τη χώρα.
Τα ελληνικά μνημεία που βρίσκονται στη λίστα της UNESCO είναι:
- Ναός του Επικούρειου Απόλλωνος στις Βάσσες (1986)
- Αρχαιολογικός χώρος Ακροπόλεως Αθηνών (1987)
- Αρχαιολογικός χώρος Δελφών (1987)
- Ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο (1988)
- Άγιον Όρος – Άθως (1988)
- Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου (1988)
- Μετέωρα (1988)
- Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία Θεσσαλονίκης (1988)
- Αρχαιολογικός χώρος Μυστρά (1989)
- Αρχαιολογικός χώρος Ολυμπίας (1989)
- Αρχαιολογικός χώρος Δήλου (1990)
- Μονή Δαφνίου, Μονή Όσιου Λουκά και Νέα Μονή Χίου (1990) Αρχαιολογικός χώρος Ηραίου Σάμου
- Αρχαιολογικός χώρος Αιγών (Βεργίνα) (1996)
- Αρχαιολογικοί χώροι Μυκηνών και Τίρυνθας (1999)
- Ιστορικό κέντρο (Χώρα), Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και Σπήλαιο Αποκαλύψεως στην Πάτμο (1999)
- Παλαιά Πόλη Κέρκυρας (2007)
Η ένταξη ενός μνημείου στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς συνεπάγεται την αδιάκοπη μέριμνα της διεθνούς κοινότητας για τη συντήρηση και την ανάδειξή τους.