Πιαφ… Ε, λοιπόν είστε πολύ ωραία κυρία μου

Του Γιώργου Λαμπίρη

-Συστηθείτε...!

-Εντίτ Τζοβάνα Γκασιόν. Γνωστή ως Εντίθ Πιαφ. Και για να σοβαρευτούμε, Μίλλη Καραλή...

Δεν θα σταθώ στις τεχνικές λεπτομέρειες ή στη σκηνοθετική μαεστρία του Μαλισσόβα, σε ό,τι ενδεχομένως απόκειται στα καθήκοντα ενός κριτικού θεάτρου. Ίσως γιατί ένας απλός θεατής όπως εγώ αποκόμισα αυτό που ήθελε να μου δώσει το έργο.

Η Καραλή πρωταγωνιστεί στον θεατρικό αυτοβιογραφικό μονόλογο, “Πιαφ”, αφιερωμένο στη ζωή της διάσημης Γαλλίδας ερμηνεύτριας. 

Πολυδιάστατη και εκφραστική ερμηνεύτρια, παρά το γεγονός ότι ανέκαθεν αγαπούσα το παιχνίδι της ατάκας και της πρόζας μεταξύ δύο η περισσοτέρων προσώπων, δεν με άφησε σε ησυχία.

Ήμουν εκεί και όχι εκεί. Για λίγο. Ξεχνώντας ότι βρισκόμουν στο προαύλιο ενός αστικού κτιρίου. Κάποιες στιγμές, στρέφοντας το βλέμμα ψηλά, νόμιζα ότι ήμουν σε κάποιο φημισμένο καμπαρέ του Παρισιού.

Η ζωή της εγωκεντρικής και αυτοκαταστροφικής προσωπικότητας - όπως όλες οι μεγάλες προσωπικότητες - ήταν μπροστά μου.

Χωρίς ίχνος επιμνημόσυνης διάθεσης, η παράσταση ήταν 'πολύ' Εντίθ Πιαφ.

Η Πιαφ που ερωτευόταν γιατί δεν μπορούσε να ζει χωρίς έρωτα.

Η Πιαφ που έπινε γιατί δεν μπορούσε να ζει χωρίς αλκοόλ.

Με μοναδική της ικανότητα να εκτοξεύεται στον... έξω γαλαξία και να προσγειώνεται στον πιο κακοτράχαλο διάδρομο προσγείωσης. Κι όμως ήξερε να μην μετανιώνει για τίποτα.

Non, Rien de rien                               Όχι απολύτως τίποτα 
Non, Je ne regrette rien                      Όχι δεν μετανιώνω για τίποτα
Ni le bien qu'on m'a fait                      Ούτε για τα καλά ούτε τα άσχημα
Ni le mal tout ça m'est bien égal          όλα είναι το ίδιο για μένα

Οι στίχοι του πιο γνωστού και πολυτραγουδισμένου “Non, je ne regrette rien”, είναι η ίδια η Πιαφ. Ο τρόπος που ζούσε. Μια ζωή άστατη με τις πιο εύθραυστες των ισορροπιών.

Με δεκάδες συντρόφων.

Άλλοτε γνωστών, άλλοτε λιγότερο γνωστών. Ανδρών που περνούσαν και τις περισσότερες φορές η ίδια φρόντιζε να αποχαιρετά, έχοντας καταλήξει στον αντικαταστάτη του καθενός από αυτούς. Πολύ πριν τους δείξει το δρόμο για την εξώπορτα.

Ζωρζ Μουστακί, Υβ Μοντάν, ο έρωτας της ζωής της και βασιλιάς του μποξ, Μερσέλ Σερντάν και τόσοι άλλο...!

Μαζί μ' αυτά η καταστροφική... αγάπη της για τα ναρκωτικά. Αποκύημα της προσπάθειάς της να ξεφύγει, από την πολλές φορές βασανιστικά ψυχαναγκαστική και ανισόρροπη προσωπικότητα της. Βίαια απαιτητική και κακομαθημένη, κορίτσι του δρόμου, έφτασε στα όρια της κατάχρησης. Κατάχρησης ουσιών, ανθρώπων, συναισθημάτων, υλικών απολαύσεων.

Ακόμα κι όταν τρέκλιζε επί σκηνής, λιωμένη από το αλκοόλ και τη μορφίνη, η Πιαφ ήταν εκεί, ζώντας για το τραγούδι.

Η συνάντηση μ' Εκείνην γίνεται στο Μπάντμιντον. Τα τραπεζάκια βγαίνουν έξω, στήνοντας μία μικρή θεατρική αυλή. Με καλό ποτό και καλή παρέα, η νύχτες συναντούν το καλοκαίρι. Με ζωντανή ορχήστρα jazz και ενορχήστρωση του γερόλυκου της μουσικής, Νίκου Λαβράνου, οι παλιές παριζιάνικες μπουάτ γεμίζουν τις αθηναϊκές νύχτες μας. Σε μια περιπλάνηση στη ζωή της μέσα από τα τραγούδια και τη... ζωή της. Μια ζωή που θα μας έκανε να αναφωνήσουμε: "Ε, λοιπόν είστε πολύ ωραία κυρία μου!". 

Συντελεστές

Εντίθ Πιάφ: η Μίλλη Καραλή

Σκηνοθεσία - Κείμενα: Δημήτρης Μαλισσόβας

Μουσική διεύθυνση: Νίκος Λαβράνος

Σκηνικά - Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα – Χριστίνα Πανοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Δημάκας

Παίζουν οι μουσικοί:

Πιάνο: Αλέξανδρος Μακρής

Ακορντεόν: Γιώργος Μπαμπάνης

Κιθάρα: Άγγελος Γαβριήλ

Μπάσσο: Γιώργος Κωνσταντίνου

Ντράμς: Νίκος Λαβράνος

Παραγωγή: Μιχάλης Αδάμ 

 

*Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Γουναρίδης

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ