Προσοχή Κίνδυνος! Κοινωνική δικτύωση και επιχειρήσεις

 

1) Νομικές επιπτώσεις των Social Media για Επιχειρήσεις

 

Ως Κοινωνική δικτύωση (Social Networking Systems) μπορεί να οριστεί μια ιστοσελίδα όπου τα άτομα ή οι εταιρικοί χρήστες μπορούν να συνδεθούν με άλλους χρήστες και να εμφανίζονται σε απευθείας σύνδεση με δίκτυα φίλων και τις επαφές τους ώστε να βλέπουν και να διαμορφώνουν τις συνδέσεις τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν μεταξύ άλλων το Facebook και το Linkedln.

Οι εταιρείες που χρησιμοποιούν τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρούς κινδύνους, όπως την ενδεχόμενη ευθύνη των υπαλλήλων τους για το υλικό που δημοσιεύτηκε από τους εργαζόμενους της εταιρίας.

Η βασική αιτία για την εμπορική επιτυχία των πολλών μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι η αποκάλυψη των προσωπικών δεδομένων σε τρίτους. Η έρευνα έχει δείξει ότι οι περισσότεροι χρήστες φαίνονται πιο πρόθυμοι να αποκαλύψουν πληροφορίες για τον εαυτό τους στην υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης ιδίως όταν βρίσκονται υπό τις περιστάσεις ηλεκτρονικών συναλλαγών.

Τα επιχειρηματικά μοντέλα πολλών παρόχων υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης εξαρτώνται από την εμπορική εκμετάλλευση των προσωπικών πληροφοριών του χρήστη, ο οποίος, με τη σειρά του, επιτρέπει στους παρόχους υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης να προσφέρουν υπηρεσίες στους χρήστες χωρίς χρέωση.

Οι επιχειρήσεις κοινωνικής δικτύωσης είναι επομένως ένα βασικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο οι χρήστες παρέχουν προσωπικές πληροφορίες για τους εαυτούς τους ως ένα είδος πληρωμής για τις εμπορικές υπηρεσίες που λαμβάνουν.

Η πρώτη συκοφαντική δυσφήμιση σχετικά με το Facebook που έφτασε σε δίκη ήταν Applause Store Productions Limited και Firsht ν Raphael. Στην εταιρία Applause Store Productions Limited και Firsht επιδικάσθηκε αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση και παραβίαση της ιδιωτικής ζωής σε σχέση με ένα ψεύτικο προσωπικό προφίλ και μία ομάδα στο Facebook.

Ο κ. Firsht, μη-χρήστης του Facebook, κάνοντας πλοήγηση στο Διαδίκτυο ανακάλυψε ότι κάποιος είχε εφεύρει ένα ψεύτικο προφίλ του στο Facebook στο όνομά του. Το προφίλ περιελάμβανε μια φωτογραφία του και μια πληθώρα από  πληροφορίες, όπως η ημερομηνία γέννησής του και θρησκευτικές απόψεις. Επίσης, ψευδώς αναφερόταν ότι ο κ. Firsht ήταν ομοφυλόφιλος. Άλλοι ψευδείς ισχυρισμοί ήταν ότι ο κ. Firsht και η εταιρία του Applause Store Productions Limited δεν ήταν σε θέση να πληρώνουν τα χρέη τους. Στο δυσφημιστικό προφίλ είχαν πρόσβαση πολλοί χρήστες του Facebook για 16 μέρες μέχρι που το Facebook απέσυρε αυτές τις πληροφορίες μετά την σχετική αίτηση του κ. Firsht. Η χειρότερη πτυχή αυτής της υπόθεσης ήταν ότι  ψεύτικο προφίλ προστέθηκε ως μέλος του δικτύου του Λονδίνου, εποχή κατά την οποία υπήρχαν περισσότερα από 700.000 μέλη, τα οποία θα ήταν σε θέση να έχουν πρόσβαση στο ψεύτικο προφίλ.

Υπό το φως της δικαστικής αυτής υπόθεσης, οι πληροφορίες που παρέχονταν από το Facebook έδειξαν ότι το ψεύτικο προφίλ και η ομάδα του Facebook  είχε δημιουργηθεί από μια διεύθυνση IP που είχε εντοπισθεί.

Αυτή ήταν η πρώτη δυσφήμιση και περίπτωση προσβολής της ιδιωτικής ζωής σε σχέση με το Facebook που έφτασε στην αίθουσα του Δικαστηρίου και μας παρέχει πολύτιμες συμβουλές τόσο για τους ιδιώτες όσο και για τις επιχειρήσεις σχετικά με τις πιθανές απειλές που προέρχονται από ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Linkedln.

Φυσικά, δεν είναι πάντοτε εύκολο για τις εταιρείες να αναλάβουν δράση κατά δυσφημιστικών ιστοσελίδων και κοινωνικών ομάδων δικτύωσης. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν περιπτώσεις που οι εταιρείες δεν μπορούν να ανεχθούν δυσφημιστικό υλικό στο διαδίκτυο, ιδίως όταν το υλικό αρχίζει να έχει αντίκτυπο στη φήμη της εταιρείας.

Όσον αφορά την πιθανή ευθύνη, οι εργοδότες δεν είναι απαραίτητα υπεύθυνοι για τις πράξεις των εργαζομένων που έχουν πρόσβαση στο Facebook στο χώρο εργασίας. Ωστόσο, εάν ο εργοδότης γνωρίζει τί ο εργαζόμενος κάνει και ο ίδιος δεν λαμβάνει κανένα μέτρο για την αποτροπή αυτών των ενεργειών, τότε ο εργοδότης θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να φέρει την ευθύνη για τις ενέργειες του εργαζομένου. Ο εργοδότης θα ήταν επίσης πιθανόν να ευθύνεται εάν ένας από τους διευθυντές της, επιτρέπει σε έναν υπάλληλο να δημοσιεύει δυσφημιστικές πληροφορίες, για παράδειγμα, σχετικά με έναν ανταγωνιστή.

Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο για τους εργοδότες να υιοθετήσουν supervising policies που τους επιτρέπουν να ρυθμίζουν ή να εμποδίζουν τους εργαζόμενους από τη χρήση των sites κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook. Η προαναφερθείσα περίπτωση Applause Store Productions Limited και Firsht ν Raphael μπορεί να είναι το κριτήριο για άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, υπό την έννοια ότι η  ζημία που προκαλείται στην φήμη κάποιας επιχείρησης από εκστρατεία δυσφήμησής του στο Διαδίκτυο δεν μπορεί να αγνοηθεί και οι απαραίτητες νομικές ενέργειες πρέπει να λαμβάνονται όσο το δυνατόν συντομότερα.

 

2) Εμπορικά ζητήματα που σχετίζονται με χρήση των sites κοινωνικής δικτύωσης στις Επιχειρήσεις

Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από την εταιρεία και τους εργαζομένους της, δημιουργεί μια σειρά από κινδύνους, τους οποίους οι επιχειρήσεις θα πρέπει να γνωρίζουν.

Πιο συγκεκριμένα, οι εταιρείες πρέπει να διασφαλίζουν ότι συμμορφώνονται με τις διατάξεις της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες (EC Directive) Regulations 2003, E-Commerce Regulations και άλλους κανονισμούς  που ισχύουν για την online διαφήμιση.

Επιπλέον, οι εταιρείες οφείλουν να απαντήσουν άμεσα σε παρατηρήσεις που ελήφθησαν μέσω της ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιούνται από αυτές. Οι εταιρείες πρέπει επίσης να εξετάζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανά τακτά διαστήματα για δυνητικά επιζήμια σχόλια σχετικά με την εταιρεία ή την παραβίαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας της εταιρείας.

 

3) Ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας

 

Η κοινοποίηση του περιεχομένου από τον πάροχο μέσων κοινωνικής δικτύωσης που αρχικά δημιουργήθηκε και έγινε uploaded στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από το χρήστη, θα μπορούσε να παραβιάσει τα πνευματικά δικαιώματα του χρήστη, όπως το δικαίωμα να εκτελεί, να δείξει ή να παίξει και να επικοινωνήσει ένα έργο του στο κοινό. Στην πράξη , πάροχοι υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης πρέπει κανονικά να περιλαμβάνουν διατάξεις στους όρους και τις προϋποθέσεις χρήσης τους (terms and conditions) , οι οποίες είτε αποσκοπούν στην μεταβίβαση της κυριότητας του uploaded περιεχομένου  σε αυτές ή  να απαιτούν από το χρήστη να τους παρέχει μια συνεχή άδεια χρήσης και το δικαίωμα χρήσης του περιεχομένου τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

 

4) Εργασιακά θέματα

 

Οι εταιρείες θα πρέπει επίσης να εξετάσουν το ενδεχόμενο  μίας social – networking use policy για να παρέχουν στους εργαζομένους συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές για το επίπεδο ανοχής για προσωπική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και το πώς η εταιρεία αντιμετωπίζει καταστάσεις όπου οι εργαζόμενοι δημοσιεύουν ακατάλληλο περιεχόμενο, αλλά όχι παράνομο ή και όταν δημοσιεύουν παράνομο περιεχόμενο.

Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν όταν δίνονται οδηγίες στο προσωπικό μίας εταιρίας  να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης για λογαριασμό της εταιρείας εμφαίνονται σε απόφαση του High Court του Ηνωμένου Βασιλείου, τον Απρίλιο του 2008, στην περίπτωση των Hays Specialist Recruitment (Holdings) Limited and Another v Ions and Another (2008) Newhc 745. Το δικαστήριο διέταξε pre-action disclosure σε σχέση με την ενδεχόμενη αξίωση από την Specialist Recruitment Hays (Holdings) Limited ότι ένας πρώην υπάλληλος (Mr.Ions) είχε κατά τη διάρκεια της εργασίας του, αντιγράψει και διατηρήσει εμπιστευτικές πληροφορίες, τις οποίες χρησιμοποίησε μετά την αποχώρησή του από την Specialist Recruitment Hays (Holdings) Limited. Συγκεκριμένα, η Specialist Recruitment Hays (Holdings) Limited ισχυρίστηκε ότι ο Mr. Ions είχε επίτηδες αντιγράψει λεπτομέρειες των επαφών επιχειρήσεων από εμπιστευτική βάση δεδομένων της Specialist Recruitment Hays (Holdings) Limited στον προσωπικό λογαριασμό του στο Linked In, και «ανεβάζοντας» αυτές τις επαφές στο λογαριασμό του στο Linkedln, θα μπορούσε να τις καλέσει στο δικό του δίκτυο επαφών.

 

 Ο Mr. Ions υποστήριξε ότι η μεταφορά επαφών πραγματοποιήθηκε με τη συγκατάθεση της Specialist Recruitment Hays (Holdings) Limited (δεδομένου ότι τον είχε ενθαρρύνει να χρησιμοποιεί το Linkedln) και ότι, μετά την επικοινωνία των επιχειρήσεων είχε αποδεχθεί την πρόσκληση, και έτσι η πρόσκληση σταμάτησε να είναι εμπιστευτική, αφού θα μπορούσε να γίνει ορατή από όλες τις επαφές του Mr. Ions. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η Specialist Recruitment Hays (Holdings) Limited είχε βάσιμους λόγους για να εγείρει μία νόμιμη αξίωση και έτσι διέταξε pre-action δημοσιοποίηση ορισμένων εγγράφων (Πηγή: http://www.practicallaw.com/3-382-1508).