Απόρρητο έγγραφο: Τα Σκόπια δέχονταν το «Βόρεια Μακεδονία» από το 2008

Απόρρητο έγγραφο: Τα Σκόπια δέχονταν το «Βόρεια Μακεδονία» από το 2008

Πολιτικός σεισμός από την αποκάλυψη των Wikileaks - Τι αναφέρει το αμερικανικό τηλεγράφημα

Αίσθηση έχει προκαλέσει η αποκάλυψη των WikiLeaks ότι η ΠΓΔΜ ήταν διατεθειμένη να δεχτεί την αλλαγή της ονομασίας της σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ήδη από το 2008, επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, δέκα χρόνια πριν την συμφωνία των Πρεσπών.

Σε αντάλλαγμα θα άνοιγε ο δρόμος για ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ ενώ θα αναγνωριζόταν η «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα των πολιτών της ΠΓΔΜ.

Αυτό προκύπτει από τηλεγράφημα της πρεσβείας των ΗΠΑ στα Σκόπια στάλθηκε τον Ιούλιο του 2008 και δημοσιοποίησε ο ιστότοπος WikiLeaks.

Το τηλεγράφημα εστάλη από την Αμερικανίδα πρεσβευτή στα Σκόπια, Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, με τίτλο «Μακεδονία/Ελλάδα: Τι χρειάζονται οι Μακεδόνες για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας».

Δείτε εδώ το απόρρητο έγγραφο που δημοσιοποίησαν τα WikiLeaks. 

Σύμφωνα με το απόρρητο εγγράφο, η τότε κυβέρνηση Γκρουέφσκι θα συνέχιζε να χρησιμοποιεί στο εσωτερικό και σε διμερείς συμφωνίες την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ενώ την ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» σε διεθνείς.

Επίσης, ο Γκρουέφσκι κατηγορούσε την κυβέρνηση Καραμανλή για μπλοκάρισμα της διευθέτησης του ονοματολογικού και αδιαλλαξία.

Ειδικότερα, στο τηλεγράφημα σημειώνεται:

«Τι χρειάζονται οι Μακεδόνες για να επιλυθεί το θέμα του ονόματος

Στοιχεία μιας Συμφωνίας

1. (C) Η πρεσβεία στα Σκόπια εκτιμά ότι στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που ανοίγει το δρόμο για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ η "μακεδονική" κυβέρνηση θα αποδεχόταν τελικά τους ακόλουθους όρους:

–Όνομα: Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας

–Εύρος εφαρμογής: σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και διμερώς με κάθε χώρα που δεν θέλει να κάνει χρήση του συνταγματικού ονόματος. (Αν και δεν το έχουμε συζητήσει ρητώς, πιθανώς οι διεθνείς συμφωνίες να ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο, με τις πολυμερείς να χρησιμοποιούν το νέο όνομα και στις διμερείς να αφήνεται η επιλογή). Η Μακεδονία θα χρησιμοποιούσε το συνταγματικό της όνομα αναφερόμενη στον εαυτό της, σε διαβατήρια, ετικέτες προϊόντων, στα ΜΜΕ, κτλ.

–Ταυτότητα: Η γλώσσα και η εθνικότητα θα αποκαλούνταν μακεδονική, αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει με σιωπηρούς χειρισμούς, ίσως ως ένα συμπληρωματικό παράρτημα σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ή σε κάποιο εσωτερικό έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών που δεν θα χρειάζεται ελληνική έγκριση. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η Μακεδονία χρειάζεται διαβεβαίωση ότι η γλώσσα και η εθνικότητά τους θα συνέχιζαν να ονομάζονται μακεδονική και όχι βορειομακεδονική».