Ο κορυφαίος μποξέρ όλων των εποχών δεν ήταν λευκός

Ο σπουδαιότερος πυγμάχος όλων των εποχών, το όνομα του οποίου στο απώγειο της δόξας του έγινε συνώνυμο του αθλήματος, απαρνήθηκε το ίδιο του το ονοματεπώνυμο. Τα αφιερώματα για αυτόν το σπουδαίο αθλητή είναι ουκ ολίγα, πλην όμως αποκτούν σημαντικότερο χαρακτήρα, μιας και πληθαίνουν οι φήμες για επιδείνωση της υγείας του το τελευταίο διάστημα, οι οποίες, πάντως, διαψεύδονται από το συγγενικό του περιβάλλον.

Ο Κάσιους Κλέι, μετέπειτα Μοχάμεντ Άλι, δε συμβάδιζε ποτέ με το ρεύμα της εποχής. Γι' αυτό και δε συμφωνούσε με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, όπως και πολλοί Αμερικανοί τα ευαίσθητα εκείνα χρόνια.

Ο "Μέγας" που ασπάστηκε το Ισλάμ

Δεν κατατάχθηκε ποτέ στον αμερικανικό στρατό, αν και κλήθηκε... μια επιλογή, που του στοίχισε μέρος των οπαδών του. Ο Άλι είχε ασπαστεί το Ισλάμ ήδη το 1964, μέσω της οργάνωσης των "Μαύρων Μουσουλμάνων", και επικαλέστηκε θρησκευτικές και ιδεολογικές διαφορές. Ένας Σουνίτης, λοιπόν, είναι ο πρώτος και μόνος έως τις μέρες μας, που έχει ανακηρυχθεί τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής Βαρέων Βαρών.

Ο Μοχάμεντ Άλι διαπότισε την πυγμαχία με κανόνες συμπεριφοράς του μποξέρ. Αυτή ειναι η μεγάλη του συμβολή στο άθλημα, πέρα από την εκπληκτική τεχνική του. Μπορείτε να διαβάσετε τους κανόνες και τις απαρχές του αθλήματος της πυγμαχίας στο αφιέρωμα του news.gr.

Οι πρώτες επαγγελματικές εμφανίσεις του προκάλεσαν εντύπωση, εξαιτίας της συμπεριφοράς του, καθώς συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και αλαζονικό ύφος στους αντιπάλους του. Υιοθετούσε για τον εαυτό του το προσωνύμιο "Μέγας" και το έλεγε ο ίδιος για τον εαυτό του, για να ντοπάρεται ψυχολογικά.

"Κέρδισα μετάλλιο χωρίς την άδεια των λευκών"

Το 1960 κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη Ρώμη, όταν ήταν μόλις 18 ετών. Στην πραγματικότητα, νίκησε όλους τους αντιπάλους της κατηγορίας των 81 κιλών πολύ εύκολα. Στον τελικό επιβλήθηκε του τρεις φορές πρωταθλητή Ευρώπης, Πιερτσικόφσκι, από την Πολωνία.

Ο Άλι γύρισε στις ΗΠΑ πανευτυχής και δεν έβγαζε το μετάλλιο από το λαιμό του. Κάποια μέρα, Ολυμπιονίκης πια, προετοιμαζόταν για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μπήκε σε ένα μαγαζί ταχείας εστίασης, αλλά ο υπεύθυνος αρνήθηκε να τον σερβίρει, επειδή ήταν μαύρος. Ο φίλος του Άλι, που ήταν μέσα στο μαγαζί, εξήγησε στον ιδιοκτήτη ποιον έχει απέναντί του. "Δεν καταλαβαίνω εγώ από τέτοια. Για μένα είναι απλώς ένας μαύρος", απάντησε ψυχρά εκείνος.

Ο Αμερικανός πυγμάχος έγινε "ταύρος εν υαλοπωλείω". Έστειλε στο νοσοκομείο τέσσερις άνδρες, που τον χλεύασαν, και πέταξε το μετάλλιο, που ακόμη φορούσε, στον ποταμό Οχάιο. "Πήρα ένα μετάλλιο χωρίς την άδεια των λευκών", δήλωσε. Κατόπιν, ακολούθησε η εσωστρέφειά του και η αναζήτηση πνευματικών και θρησκευτικών διαδρομών, μέχρι και την ημέρα, που ασπάστηκε το μουσουλμανισμό.

Εκ του αποτελέσματος, η πνευματική του απομόνωση τον εξέλιξε ως πυγμάχο, και είχε τη συνήθεια να μελετά την ψυχολογική συμπεριφορά των επόμενων αντιπάλων του πριν τον αγώνα.

Ο σπουδαίος Μοχάμεντ Άλι στο απώγειο της δόξας του

Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964, διεκδίκησε για πρώτη φορά τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, από το Σόνι Λίστον, τον οποίο νίκησε μετά από έξι γύρους. Ένα χρόνο αργότερα, υπερασπίστηκε τον τίτλο του και πάλι κόντρα στο Λίστον.

Ο κορυφαίος αγώνας πυγμαχίας όλων των εποχών

Στις 14 Νοεμβρίου 1966 διέλυσε τον Κλίβελαντ Ουίλιαμς. Σε τρεις γύρους πρόλαβε να του καταφέρει 103 χτυπήματα έναντι μόλις τριών. Για όσους γνωρίζουν από πυγμαχία, ο αγώνας αυτός είναι ο καλύτερος του Άλι στην καριέρα του. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι ο καλύτερος αγώνας πυγμαχίας που έγινε ποτέ.

Σε κάθε περίπτωση, τον παρακολούθησαν 35.460 άτομα σε ένα κατάμεστο Χιούστον Αστροντόουμ. Η φωτογραφία από τον ουρανό του σταδίου, με τον Ουίλιαμς πεσμένο και τον Άλι να υψώνει τις γροθιές του, πωλήθηκε έναντι εκατομμυρίων δολαρίων και θεωρείται η κορυφαία φωτογραφία του αθλήματος.

Το 1983, η ασθένεια του πάρκινσον του χτύπησε την πόρτα. Το 1996, στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, προκάλεσε ρίγη συγκίνησης, όταν άναψε την Ολυμπιακή Φλόγα τρεμάμενος από τη νόσο, ενώ το ίδιο έγινε και στους πιο πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το 2012.