Ο Τσίπρας με τη νομπελίστρια για παγκόσμιο συνασπισμό ειρήνης

Τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή μας και στον κόσμο επεσήμανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατά τη συνάντησή του με την τιμημένη με Νόμπελ Ειρήνης (1976) Ιρλανδή αγωνίστρια Μορίντ Μαγκουάιρ, προσθέτοντας ωστόσο ότι είναι δυνατή η συγκρότηση ενός “παγκόσμιου συνασπισμού της ειρήνης”, που μπορεί να αποτρέψει τους κινδύνους, μεταξύ των οποίων και ο κίνδυνος ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Μια κυβέρνηση της αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα θέσει ως προτεραιότητα μια ενεργητική εξωτερική πολιτική με ανάληψη διεθνών πρωτοβουλιών για την ειρήνη. Αναφέρθηκε επίσης στις δυνατότητες της Ελλάδας να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο υπέρ της ειρήνης, επικρίνοντας την σημερινή κυβέρνηση της χώρας για την πλήρη απουσία της από το πεδίο των διεθνών φιλειρηνικών πρωτοβουλιών.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε εξάλλου στην ανάγκη επίλυσης του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, καθώς και στην ανάγκη εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αναφέροντας χαρακτηριστικά παραδείγματα για τις καταστροφικές συνέπειες, εδώ και δεκαετίες, του ανταγωνισμού των εξοπλισμών ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία.

Από την πλευρά της, η Μορίντ Μαγκουάιρ ενημέρωσε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για το παγκόσμιο αντιπολεμικό φόρουμ στο Σεράγεβο, που έγινε τον Ιούνιο, με αφορμή τα εκατό χρόνια από την κήρυξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, καθώς και για τους αγώνες για τον τερματισμό της αιματηρής βίας στη Βόρεια Ιρλανδία, οι οποίοι υπήρξαν καρποφόροι, οδηγώντας στην ειρηνευτική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια και ακόμα διαρκεί.

Επίσης, η Ιρλανδή νομπελίστρια Ειρήνης αναφέρθηκε στα “οδοιπορικά ειρήνης” που η ίδια έχει πραγματοποιήσει με την πρωτοβουλία “Ένα Καράβι για τη Γάζα”, το 2008, και πρόσφατα στη Συρία μέσω Ιράν, τασσόμενη εναντίον των ξένων επεμβάσεων και των δήθεν “ανθρωπιστικών πολέμων”.

Τέλος, αναφέρθηκε στην τάση στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, προσθέτοντας ότι από μία δραστική μείωση των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών μπορούν να απελευθερωθούν τεράστιοι πόροι προς όφελος της κοινωνικής ανάπτυξης και της επίλυσης οξύτατων και περιβαλλοντικών προβλημάτων των κοινωνιών.