Υπερεπίτροπο εθνικών προϋπολογισμών προτείνει ο Σόιμπλε

Το όραμά του για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταθέτει σε άρθρο που συνυπογράφει από κοινού με τον πρώην εκπρόσωπο των Χριστιανοδημοκρατών σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, Καρλ Λάμερς, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Στο άρθρο, που δημοσιεύεται στους Financial Times, κατατίθενται δύο ρηξικέλευθες προτάσεις:

“Γιατί να μην έχουμε έναν Ευρωπαίο επίτροπο προϋπολογισμών, με την εξουσία να απορρίπτει τους εθνικούς προϋπολογισμούς αν δεν ανταποκρίνονται στους κανόνες που από κοινού έχουμε συμφωνήσει; Επίσης, υποστηρίζουμε μία “Βουλή της Ευρωζώνης”, η οποία θα αποτελείται από τους βουλευτές των κοινοβουλίων των χωρών της Ευρωζώνης, ώστε να ενισχυθεί η δημοκρατική νομιμοποίηση των αποφάσεων που αφορούν στην ενιαία νομισματική ζώνη”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Οι Σόιμπλε και Λάμερς υπογραμμίζουν ότι είναι αναγκαίο η Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρήσει σε αναθεώρηση εκ θεμελίων των βασικών κανόνων της, όμως επισημαίνουν πως τα περισσότερα κράτη–μέλη είναι απρόθυμα να μεταβιβάσουν περισσότερη εξουσία στην Ευρώπη, ενώ παρουσιάζοντας τους τομείς στους οποίους θα πρέπει, κατά τη γνώμη τους, να επικεντρωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, αναφέρουν “μία δίκαιη και ανοιχτή εσωτερική αγορά, το εμπόριο, τις νομισματικές και χρηματοοικονομικές αγορές, το κλίμα, το περιβάλλον και την ενέργεια, την εξωτερική και αμυντική πολιτική”. Όπως τονίζουν, σε αυτούς τους τομείς μπορεί να επιτευχθεί μακροπρόθεσμα επιτυχία μόνο αν τα κράτη-μέλη ενεργούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Επιπλέον, σύμφωνα με τους Σόιμπλε και Λάμερς, δράση απαιτείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των δημογραφικών προκλήσεων και την έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, ώστε να παραμείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ανταγωνιστική.

Καταλήγοντας, αναφέρουν: “Για να υπάρξει πρόοδος σε όλους αυτούς τους τομείς, θα πρέπει να συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε την προσέγγιση που απέδειξε την ορθότητά της ήδη από το 1994: Να δημιουργηθούν πυρήνες συνεργασίας εντός της ΕΕ, που επιτρέπουν σε μικρότερες ομάδες πρόθυμων κρατών-μελών να προχωρήσουν”.