Η μεγαλύτερη «φάλαινα» που πέρασε ποτέ από το Λας Βέγκας
Το να χάνει κανείς χρήματα στο καζίνο δεν είναι και κάτι το σπάνιο – άλλωστε, τα καζίνο δεν είναι... φιλανθρωπικά ιδρύματα για να μοιράζουν χρήμα, και αν όλοι κέρδιζαν θα έχαναν αυτά. Όμως πολύ λίγοι έχουν καταφέρει να χάσουν περισσότερα από τον Τέρανς Ουατανάμπε (για την ακρίβεια, μόλις δύο).
Γράφει ο Σπύρος Πιστικός
Το όνομά του πιθανόν δε σας λέει τίποτα, όμως αν ρωτήσετε στο Λας Βέγκας, πιθανότατα θα σας απαντήσουν με ένα μεγάλο χαμόγελο ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερή τους «φάλαινα», όπως αποκαλούνται οι τζογαδόροι που συνηθίζουν να ποντάρουν (και συνήθως να χάνουν) μεγάλα ποσά στα καζίνο.
Κι όμως, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας τίποτα δεν προμήνυε ότι ο Ουατανάμπε θα γινόταν «φάλαινα».
Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση
Ο Τέρανς (Τέρι) Ουατανάμπε γεννήθηκε το 1962 στη Νεμπράσκα των Ηνωμένων Πολιτειών. Όπως προδίδει το επώνυμό του, έλκει την καταγωγή του από την Ιαπωνία, απ’ όπου μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1932 ο πατέρας του, Χάρι. Την ίδια χρονιά, ο Χάρι Ουατανάμπε ίδρυσε την εταιρεία Oriental Trading Company, μία από τις πρώτες στις Ηνωμένες Πολιτείες που ασχολήθηκαν με τις πωλήσεις χονδρικής.
Αν και η εταιρεία αναπτύχθηκε γρήγορα, φτάνοντας να έχει στην ακμή της 17 καταστήματα, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επλήγη από τους περιορισμούς στις εισαγωγές από την Ιαπωνία. Τότε ο Χάρι Ουατανάμπε εξαγόρασε ένα κατάστημα κεραμικών που έφτιαχνε κούκλες και άλλα αντικείμενα. Το 1954 ξεκίνησε και πάλι τις εισαγωγές από την Ιαπωνία και αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους προμηθευτές υλικών για υπαίθρια πανηγύρια.
Το 1982 ήρθε η σειρά του 20χρονου μόλις Τέρανς Ουατανάμπε να τον διαδεχθεί στην προεδρία της Oriental Trading Company, και υπό την καθοδήγησή του η εταιρεία αναπτύχθηκε ταχύτατα και επεκτάθηκε και σε άλλες αγορές, αυξάνοντας συνεχώς την αξία της – είναι ενδεικτικό ότι το 2000 ο τζίρος της ανερχόταν στα 300 εκατομμύρια δολάρια. Μετά από είκοσι ακριβώς χρόνια στο «τιμόνι» της, το 2002, ο Ουατανάμπε πούλησε ολόκληρο το μερίδιό του στην επιχείρηση στο fund Brentwood Associates και παραιτήθηκε από διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος. Το ποσό που έλαβε για την πώληση του μεριδίου του δεν έγινε ποτέ επισήμως γνωστό, όμως είναι βέβαιο ότι μετρούσε πολλά... μηδενικά.
Ο εκατομμυριούχος που βαριόταν
Μετά από είκοσι χρόνια σκληρής δουλειάς, ο Τέρανς Ουατανάμπε ήταν επιτέλους ελεύθερος να ζήσει τη ζωή του. Όπως είχε εξομολογηθεί ο ίδιος, μέχρι τότε όλη η ζωή του ήταν η Oriental Trading Company. Δεν είχε ελεύθερο χρόνο, δεν έκανε ποτέ μία σοβαρή σχέση, κυριολεκτικά δεν είχε ζωή έξω από την εταιρεία του. Και όταν ξαφνικά βρέθηκε με τόσο ελεύθερο χρόνο στα χέρια του, πελάγωσε.
Η πρώτη του σκέψη ήταν να αφιερωθεί στις φιλανθρωπίες, ένα «χόμπι» που συνήθιζε και ως πρόεδρος της εταιρείας, προσφέροντας εκατομμύρια δολάρια σε οργανώσεις για την καταπολέμηση του AIDS και άλλους φιλανθρωπικούς σκοπούς. Όμως σύντομα διαπίστωσε πως η ζωή ενός «επαγγελματία» φιλάνθρωπου βαρετή. Έχοντας περάσει τόσα χρόνια καταπιέζοντας τις επιθυμίες του, ήθελε να κάνει κάτι πιο διασκεδαστικό. Και τότε ανακάλυψε τα καζίνο.
Ένας τζογαδόρος που έχανε πολλά (και τα καζίνο που τον βοηθούσαν)
Αρχικά ο Ουατανάμπε επισκεπτόταν το τοπικό καζίνο Harrah’s στην Ομάχα, όπου ζούσε. Όμως όταν ταξίδεψε στο Λας Βέγκας το 2005, ενθουσιάστηκε και αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί. Η νέα του ζωή αποτελείτο από πολύ αλκοόλ και πολύ τζόγο. Τα λεφτά δεν ήταν πρόβλημα, είχε άφθονα. Και ακόμα κι αν έχανε μεγάλα ποσά, δεν τον ένοιαζε και πολύ.
Όμως η συμπεριφορά του τράβηξε την προσοχή του ιδιοκτήτη του καζίνο στο οποίο σύχναζε, του Στιβ Ουίν. Ο τελευταίος το 2006 του απαγόρευσε την είσοδο, καθώς απαγορεύεται ρητά ένα καζίνο να δέχεται παίκτες που είναι εμφανώς σε κατάσταση μέθης και άρα δεν έχουν πλήρη συνείδηση των πράξεών τους.
Ο Ουατανάμπε δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε να τζογάρει απερίσκεπτα, συχνάζοντας στα καζίνο Caesars Palace και Rio Casino, του ομίλου Harrah’s. Οι διηγήσεις για τις σπατάλες του έχουν αποκτήσει διαστάσεις θρύλου. Εκτιμάται ότι κάποια στιγμή μέσα στο 2006, όταν ο εθισμός του στον τζόγο είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του, έχανε περίπου 5 εκατομμύρια δολάρια καθημερινά! Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι ο Ουατανάμπε, αντίθετα με τις περισσότερες «φάλαινες», δεν έπαιζε συνήθως παιχνίδια όπου θεωρητικά θα είχε καλύτερες πιθανότητες να κερδίσει, όπως το πόκερ ή το μπλάκτζακ, αλλά προτιμούσε τους «κουλοχέρηδες» και τη ρουλέτα.
Για να φτάσει βέβαια σε αυτό το σημείο «βοήθησαν» και τα καζίνο στα οποία έπαιζε. Τα οποία όχι μόνο δεν τον απέτρεπαν από το να παίζει, αλλά αντίθετα του έδιναν ιδιαίτερα ελκυστικά κίνητρα για να συνεχίζει να παίζει, όπως δωρεάν σουίτες, απεριόριστο αλκοόλ, ταξίδια με ιδιωτικό τζετ και πολλά άλλα.
Το αποτέλεσμα ήταν ο Ουατανάμπε μέχρι τα τέλη του 2007 να έχει χάσει ένα απίστευτο ποσό, που οι δικηγόροι του αρχικά υπολόγιζαν σε 127 εκατομμύρια δολάρια, όμως μετά από έρευνα στα στοιχεία των καζίνο που έπαιζε διαπιστώθηκε ότι ανερχόταν στα 204 εκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό που προκαλεί ίλιγγο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με αναφορές στα ΜΜΕ την περίοδο εκείνη, τα χρήματα που είχε χάσει ισοδυναμούσαν με το 6% του συνολικού τζίρου της Harrah’s στο Λας Βέγκας!
Το τέλος της περιπέτειας
Ευτυχώς για τον Ουατανάμπε, τον Νοέμβριο του 2007, όταν τον επισκέφθηκαν στο Λας Βέγκας τα αδέλφια του, τους εκμυστηρεύτηκε το πρόβλημά του, για το οποίο δεν είχαν την παραμικρή ιδέα. Δύο εβδομάδες αργότερα η αδελφή του επέστρεψε στο Λας Βέγκας, μάζεψε τα πράγματά του και τον πήρε πίσω στην Ομάχα.
Η Harrah’s κινήθηκε νομικά εναντίον του ζητώντας τα περίπου 127 εκατομμύρια δολάρια που χρωστούσε, και αυτός απάντησε με αγωγές, υποστηρίζοντας πως τα καζίνο έφεραν ευθύνη για την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει, αφού του έδιναν κίνητρα να παίζει παρότι ήταν εμφανώς μεθυσμένος. Τελικά ο Ουατανάμπε πλήρωσε περί τα 112 εκατομμύρια δολάρια, ενώ πέτυχε διακανονισμό για ακόμα 14,7 εκατ. δολάρια.
Ο Ουατανάμπε πούλησε την πολυτελή έπαυλή του στην Ομάχα έναντι 2,66 εκατ. δολαρίων και μετεγκαταστάθηκε στο Σαν Φρανσίσκο. Έκτοτε έμαθε από το πάθημά του και δεν ξαναπάτησε σε καζίνο.
