Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 96 ετών. Ο ίδιος είχε δηλώσει τον περασμένο Απρίλιο: ″Δεν θέλω να φτάσω 100 ετών″ Έβρισκε, όπως είχε πει, ενοχλητικά και αυτά ακόμη τα 96 του χρόνια.
Ο βετεράνος πολιτικός, εξετέλεσε πρώην καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας από το 1974 έως το 1982 και τα τελευταία χρόνια η υγεία του είχε επιδεινωθεί.
Σύμφωνα με το γραφείο του, «ο πιο διάσημος μανιώδης καπνιστής της Γερμανίας», που δεν αποχωριζόταν το τσιγάρο του ούτε καν στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, κατέληξε στις 14:30 (τοπική ώρα).
Στις αρχές Σεπτεμβρίου είχε νοσηλευτεί στην μονάδα εντατικής θεραπείας ενός νοσοκομείου του Αμβούργου λόγω της απόφραξης ενός αιμοφόρου αγγείου στο δεξί του πόδι.
Κατά τη θητεία του αντιμετώπισε μια παγκόσμια οικονομική ύφεση και την ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του '70, ενώ εσωτερικά έβαλε την σφραγίδα του στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας της οργάνωσης "Φράξια Κόκκινος Στρατός" (RAF). Το 1979 επέβαλε, παρά την αντίσταση που συνάντησε από μεγάλο μέρος των πολιτών, αλλά και του κόμματός του, την εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς στη Δυτική Ευρώπη για την περίπτωση κατά την οποία η Σοβιετική Ένωση δεν απέσυρε τους δικούς της πυραύλους SS20.
Ακόμη και μετά την απομάκρυνσή του από την ενεργό πολιτική, ο Χέλμουτ Σμιτ διατήρησε το δικαίωμά του στις παρεμβάσεις και οι δηλώσεις του προκαλούσαν πάντα δημοσιότητα και σχόλια. Δεν δίσταζε ακόμη και να διαφωνεί με το κόμμα του, π.χ. αντιτιθέμενος στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας.
Το 2014 ο Χέλμουτ Σμιτ αναγορεύτηκε σε Επίτιμο διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε αναγνώριση της συμβολής του στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Ο γερμανός πολιτικός από την αρχή της κρίσης προειδοποίησε για τον κίνδυνο διάσπασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στήριξε επανειλημμένα την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Όταν ξέσπασε η κρίση στην Ουκρανία έσπευσε να προειδοποιήσει ότι η κατάσταση θυμίζει το πώς η Ευρώπη οδηγήθηκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ούτως ή άλλως, κατά τη διάρκεια της θητείας του συνήθιζε τις αναφορές στην Ιστορία, στην ηθική, στην φιλοσοφία, ακόμη και στην κοινωνιολογία.
«Το πιο σημαντικό σήμερα είναι να μαθαίνεις το πώς να καταλαβαίνεις άλλους λαούς και μάλιστα όχι μόνο τη μουσική τους, αλλά και τη φιλοσοφία τους, τη στάση τους, την συμπεριφορά τους. Μόνο τότε μπορούν τα έθνη να έχουν κατανόηση μεταξύ τους», έγραψε προφητικά σε βιβλίο του το 1996.
