“Θα κλείσω τα μάτια μου με την πρώτη εικόνα του γιου μου…”

Η ζωή της 42χρονης Μαρίνας τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει…Ο ερχομός του γιου της την έχει ομορφύνει, της έχει δώσει νόημα…Η Μαρίνα και ο σύζυγός της επί δεκαπέντε χρόνια προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν την ευτυχία τους…Τα σοβαρά γυναικολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε όμως στέκονταν εμπόδιο στο όνειρο…Μετά από αρκετές αποτυχημένες εξωσωματικές γονιμοποιήσεις, σκέφτηκαν την υιοθεσία….Τέσσερα χρόνια αναμονής και επιτέλους είδαν το πρόσωπο του γιου τους…

Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου

Πώς πήρατε την απόφαση να καταφύγετε στο θεσμό της υιοθεσίας;

Βλέποντας ότι αποτυγχάναμε με την εξωσωματική γονιμοποίηση και θέλοντας οπωσδήποτε να αποκτήσουμε το παιδί μας, σκεφτήκαμε ότι ίσως θα έπρεπε να προσανατολιστούμε στη λύση της υιοθεσίας. Στην οικογένεια του συζύγου μου υπάρχει ένα μέλος το οποίο έχει έρθει στην οικογένεια μέσω της υιοθεσίας. Οπότε δεν ήταν κάτι ξένο για εμάς, δεν ήταν θέμα ταμπού και επιπλέον γνωρίζαμε τη διαδικασία, δεν ήταν κάτι που μας φόβιζε. Βέβαια, θα πρέπει να σας πω ότι επειδή όλα αυτά τα χρόνια είχα αλλάξει δύο, τρεις γυναικολόγους, αυτός που με παρακολουθούσε τα τελευταία δέκα χρόνια, ο οποίος εργάζεται σε δημόσιο νοσοκομείο, ενώ θα μπορούσε να με παροτρύνει να κάνω κι άλλες εξωσωματικές, με προσέγγισε ανθρώπινα και μου είπε "σταμάτα, δεν έχει νόημα, έχεις σκεφτεί τη διέξοδο της υιοθεσίας;". Είναι κάποιοι άνθρωποι μέσα στο σύστημα που πραγματικά κάνουν τη διαφορά. Με τη δική του καθοδήγηση, κλείσαμε ένα ραντεβού και αφού συγκεντρώσαμε όλα τα δικαιολογητικά που χρειάζονται, κάναμε την αίτηση. 

Στην αίτηση θέσατε κάποιες προϋποθέσεις για το παιδί που θα επιθυμούσατε να υιοθετήσετε; 

Θυμάμαι υπήρχε ένα ερωτηματολόγιο για το αν μας ενδιαφέρει το φύλο, όπου εμείς είχαμε πει πως μας είναι αδιάφορο, εάν θα δεχόμασταν αδέρφια και είχαμε απαντήσει ναι, εάν θα δεχόμασταν παιδί με πρόβλημα υγείας...Ήμασταν θετικοί σε όλα...

Ακόμα και στην προοπτική να υιοθετήσετε ένα παιδάκι με πρόβλημα υγείας ;

Ναι, γιατί τα προβλήματα υγείας που έχουν τα παιδάκια είναι απολύτως αντιμετωπίσιμα. Δηλαδή, μπορεί να είναι ένα πρόβλημα στραβισμού ή ένα κινητικό πρόβλημα, όπου το παιδί με κάποιες φυσιοθεραπείες να το ξεπεράσει. Είναι θέματα τα οποία οι περισσότεροι γονείς αντιμετωπίζουν ούτως ή άλλως, είτε το παιδί είναι θετό είτε όχι.

Για την ηλικία του παιδιού εκφράσατε κάποια επιθυμία;

Όχι, μας είχαν δώσει να καταλάβουμε ότι τα παιδιά που είναι "νομικά ελεύθερα" προς υιοθεσία είναι περίπου στην ηλικία των 2 χρόνων. Ο γιος μου βέβαια ήταν 11 μηνών όταν ήρθε στο σπίτι. 

Πώς πέρασαν αυτά τα τέσσερα χρόνια της αναμονής;

Υπήρχαν όλες οι διακυμάνσεις των συναισθημάτων. Από την ελπίδα στην απόγνωση, στην απελπισία, στο ότι αποκλείεται να συμβεί, στο ότι μπορεί τελικά ο θεός να μας το δώσει τόσο που επιμένουμε…Η κοινωνική υπηρεσία του δημόσιου νοσοκομείου με στήριξε πάρα πολύ σε αυτή την περίοδο της αναμονής αλλά και η μονάδα φροντίδας που είχα κάνει την αίτηση και κάθε τόσο τους ενοχλούσα τηλεφωνικά. Θυμάμαι μου έλεγαν "μην απελπίζεστε, θα έρθει η σειρά σας, κάντε υπομονή". Ξέρεις όμως μέσα σου ότι έχεις μπει σε μια διαδικασία και ότι ο χρόνος μετράει υπέρ σου…Κάποια στιγμή θα έρθει…Θέλω επίσης να πω, πως μέσα σε αυτό το διάστημα ωριμάζεις. Δηλαδή, η σκέψη πια του ότι "θέλω να αποκτήσω το παιδί μου", γίνεται τόσο συνειδητή που όταν θα έρθει η ώρα πια να γνωρίσεις το παιδί σου, είσαι τόσο έτοιμος και ανοικτός και η μοναδική σου αγωνία είναι να σε αποδεχτεί κι εκείνο. Είναι δύσκολο διάστημα αλλά ο επιμένων νικά.

Και χτυπάει το τηλέφωνο…

Ναι και μας λένε "ήρθε η σειρά σας και θα θέλαμε να έρθετε από εδώ για να συζητήσουμε το παρακάτω μέρος της διαδικασίας". Αυτό έγινε το Πάσχα και τέλη Ιουλίου ήρθε το παιδί στο σπίτι. Κάνεις ραντεβού με την κοινωνική λειτουργό που είχε αναλάβει την υπόθεσή του παιδιού, όπου ζητούνται επιπλέον δικαιολογητικά από εκείνα που είχες καταθέσει στην αρχή. Γίνεται πλήρης ιατρικός έλεγχος των γονέων και μετά από ένα κύκλο συνεντεύξεων όπου σε ρωτάνε για πολύ προσωπικά θέματα, γίνεται η πρόταση για ένα συγκεκριμένο παιδί. Από ό,τι θυμάμαι εάν υπάρχουν σοβαροί λόγοι απόρριψης, περνάνε και σε δεύτερη πρόταση, εφόσον υπάρχουν παιδιά που είναι "νομικά ελεύθερα" προς υιοθεσία.  

Περιγράψτε μου τα συναισθήματά σας όταν αντικρίσατε το παιδί σας.

Έρχεται, λοιπόν, η στιγμή αυτή που μετά από μια άγρυπνη νύχτα, ακριβώς όπως είναι πριν πας να γεννήσεις, επιτέλους φθάνει 8 το πρωί και πας στο ραντεβού…Η στιγμή που μπαίνεις στο θάλαμο και σου λένε "αυτό είναι το παιδί σου", είναι μια στιγμή που δεν ξέρεις τι να κάνεις…Να κλάψεις, να γελάσεις…Τα χάνεις...Αυτή η πρώτη εικόνα του γιου μου τη στιγμή που τον πήρα, είναι σίγουρα η εικόνα με την οποία θα κλείσω τα μάτια μου…Κι αφού έρχεται αυτή η στιγμή που εσύ γνωρίζεις το παιδί σου και το παιδί σου γνωρίζει εσένα, υπάρχουν κάποιες ημέρες προσαρμογής μέσα στη μονάδα κοινωνικής φροντίδας, όπου οι γονείς πηγαίνουν τις ώρες του επισκεπτηρίου προκειμένου να είναι με το παιδί. Στη συνέχεια το παιδί περνάει όλη την ημέρα στο σπίτι με τους γονείς του αλλά το βράδυ επιστρέφει στη μονάδα κοινωνικής φροντίδας για να κοιμηθεί. Όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, έρχεται στο σπίτι κανονικά και ξεκινάει η διαδικασία της δίκης. Αλλά πιστέψτε με, όταν έρθει το παιδί στο σπίτι, όλα τα άλλα είναι δευτερευούσης σημασίας.

Τι γνωρίζετε για τους βιολογικούς του γονείς;

Όσα στοιχεία διαθέτει η μονάδα, στα οποία θα έχει πρόσβαση κι εκείνος όταν ενηλικιωθεί.  

Σας τρομάζει η ιδέα ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσετε στο γιο σας;

Επειδή ήδη έχουμε ξεκινήσει να του μιλάμε, μέσω κάποιων παραμυθιών βέβαια, συνειδητοποιώ ότι τελικά είναι πιο εύκολο από ό,τι κανείς φαντάζεται στην αρχή. Πρέπει να του δώσουμε να καταλάβει πως ήταν ένας τρόπος να γίνουμε οικογένεια.

Πώς είναι η ζωή σας σήμερα;

Η ζωή μας έχει συμπληρωθεί όπως σε όλες τις οικογένειες που αποκτούν ένα παιδί, το οποίο πραγματικά θέλουν. Η ευτυχία μας είναι απόλυτη και πια δεν υπάρχει τίποτα ανεκπλήρωτο…

Τι θα θέλατε να πείτε στις οικογένειες που σκέφτονται την υιοθεσία; 

Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα θετικό. Θα ανταμειφθούν τόσο πολύ για την υπομονή τους που δε χρειάζεται να έχουν κανένα δισταγμό. Η διαδικασία είναι απόλυτα θετική και οι επαγγελματίες που διαχειρίζονται το κομμάτι της κρατικής υιοθεσίας είναι τόσο σωστοί στη δουλειά τους, που δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.

 

Διαβάστε τη Δευτέρα την έρευνα του news.gr για την υιοθεσία στην Ελλάδα