Αποφασίσατε από κοινού με το σύντροφό σας να χωρίσετε και δεδομένου ότι έχετε καλές σχέσεις σκέφτεστε να αποφύγετε τα δικαστήρια για την επιμέλεια του παιδιού σας και να συμφωνήσετε μεταξύ σας να είναι κοινή, να μένει και στα δύο σπίτια εναλλάξ και να περνά ίσο χρόνο και με τους δυο σας. Το σχήμα της κοινής επιμέλειας έχει πολλά θετικά αλλά και αρκετά αρνητικά τα οποία πρέπει να λάβετε υπόψη σας πριν πάρετε την απόφασή σας. Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά", "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά", "Οι γονείς χωρίζουν" και "Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση", κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Πλεονεκτήματα
Είναι πολύ δύσκολο να αποστασιοποιηθεί ο ένας από τους δύο γονείς και να χαθεί το ανδρικό ή το γυναικείο πρότυπο από την οικογένεια, καθότι αναγκαστικά μένουν ενεργά αναμεμειγμένοι στην ανατροφή του παιδιού και οι δύο.
Το παιδί αισθάνεται μεγαλύτερη σιγουριά.
Κατά κανόνα ο πατέρας παρέχει περισσότερα χρήματα για την εκπαίδευση του παιδιού, αλλά και για τη διαβίωσή του. Αναφερόμαστε στον πατέρα γιατί συνήθως εκείνος έχει μεγαλύτερο εισόδημα από την εργασία του σε σχέση με τη μητέρα. Φυσικά τα χρόνια που διανύουμε, με δεσπόζουσα την οικονομική κρίση και με την ανεργία να κυριαρχεί στις οικογένειες, αυτά μπορούν να ανατραπούν.
Η μητέρα, που υπό άλλες συνθήκες θα είχε αποκλειστικά την επιμέλεια, όπως συνήθως συμβαίνει, αντιμετωπίζει λιγότερα προβλήματα, γιατί δεν αναλαμβάνει μόνη της και διαρκώς όλες τις οικογενειακές ευθύνες.
Το παιδί δε χάνει τους μισούς συγγενείς του, δηλαδή εκείνους που συνήθως αποστασιοποιούνται όταν παίρνει την επιμέλεια ο γονιός που δεν είναι συγγενής τους.
Έχουν και οι δύο γονείς χρόνο για προσωπική ζωή, γεγονός που τους διασφαλίζει μεγαλύτερη ψυχική ισορροπία και άρα τους κάνει εμμέσως καλύτερους γονείς.
Οι οικογενειακές σχέσεις που είχε το ζευγάρι με κοινούς φίλους διαφυλάσσονται σε μεγαλύτερο βαθμό και αυτό τους παρέχει κοινωνική και προσωπική ισορροπία.
Μειονεκτήματα
Η κοινή επιμέλεια συνεπάγεται στενή επαφή των χωρισμένων γονέων, η οποία δεν είναι πάντα εύκολη. Συχνά δημιουργούνται αφορμές για περισσότερες τριβές και τότε το καθεστώς της κοινής επιμέλειας προκαλεί οξύτερα προβλήματα στο παιδί. Ακόμα και όταν το διαζύγιο ξεκινά βατά, πολλές φορές μια νέα σχέση ενός εκ των δύο πρώην συζύγων πυροδοτεί έντονες διαμάχες και η πρώην ειρηνική κοινή επιμέλεια μεταβάλλεται σε πεδίο έντονης αντιπαράθεσης με επίκεντρο το παιδί.
Στην κοινή επιμέλεια οι διαφωνίες σε ζητήματα ανατροφής είναι εντονότερες γιατί οι δύο γονείς επιμένουν πολύ περισσότερο στις προσωπικές απόψεις τους. Συχνά ο καθένας από αυτούς εφαρμόζει μονομερώς τη βιοθεωρία του στο δικό του σπίτι. Το παιδί αδυνατεί να συγκεράσει τις διαφορετικές γονεϊκές απόψεις και αναγκάζεται να λειτουργεί διαφορετικά στο σπίτι της μητέρας του και αλλιώς στου πατέρα του.
Τα παιδιά απολαμβάνουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο στις περιπτώσεις κοινής επιμέλειας, ωστόσο συχνά ο πατέρας δεν καλύπτει πάντα τις ανάγκες και του άλλου σπιτιού, οπότε το παιδί περνά καλύτερα στο σπίτι του πατέρα του. Σε αυτές τις περιπτώσεις το μητρικό πρότυπο ενδέχεται να ατονήσει. Επίσης υπάρχει περίπτωση, προκειμένου ο πατέρας να ανταποκριθεί στις γονεϊκές υποχρεώσεις του να μειώσει τις ώρες εργασίας του κι έτσι να μειωθεί το οικογενειακό εισόδημα (μπορεί να ισχύσει και το αντίστροφο, εφόσον η μητέρα έχει το μεγαλύτερο εισόδημα). Βέβαια αυτά είναι υπό συζήτηση στις ημέρες μας.
