Στις 26 Φεβρουαρίου του 1878, δηλαδή 136 χρόνια πριν σαν σήμερα, πρωτοκατασκευάστηκε η ζαχαρίνη.
Το τεχνητό γλυκαντικό έχει ως βασική συστατική ουσία τη βενζοϊκή σουλφαμίνη και χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της ζάχαρης, για να καταπολεμήσει τις αρνητικές της ιδιότητες ή για να την υποκαταστήσει για ανθρώπους που δεν μπορούν να την έχουν στη διατροφή τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η σαχαρίνη πήρε το όνομά της από τη ζάχαρη, παρότι δεν έχουν καμία χημική συγγένεια. Αυτό έγινε για να αντιλαμβάνεται ο αγοραστής τη χρήση της.
Ο χημικός Κονσταντίν Φάλμπεργκ δούλευε μερόνυχτα σε εργαστήρι παραγωγής ενώσεων άνθρακα στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς.
Ανάμεσα στις πολλές χημικές ουσίες που δοκίμαζε ο Φάλμπεργκ, ο οποίος λάτρευε τα γλυκά, ήταν και η βενζοϊκή σουλφαμίδη, ή, διαφορετικά, ορθοσουλφοβενζαμίδη (C7H5NO3S).
Και τότε έκανε μια... λιχούδικη κίνηση, που έμελλε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός προϊόντος: Έγλειψε την παλάμη του!
Η γλυκιά γεύση που παρατήρησε τον έκανε να παρατήσει για λίγο τα πειράματά του και το οργανόγραμμα εργασίας του και αρχικά να καταλάβει και μετέπειτα, να εξελίξει το προϊόν, το οποίο, έμελλε να γνωρίσει τελικά μεγάλη επιτυχία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως τεχνητό γλυκαντικό, όταν ο Φάλμπεργκ όμως είχε πια πεθάνει (απεβίωσε στις 15 Αυγούστου του 1910).
